کتاب جنگجوی عشق

از متن کتاب:
رنج ما را دو تکه می کند. وقتی کسی که رنج می کشد، می گوید: « خوبم… خوبم… » به این دلیل نیست که حالش خوب است. برای این است که خود درونش به خود بیرونش فرمان داده که واژه ی « خوبم » را به زبان بیاورد. او حتی گاهی اوقات اشتباهی می گوید: « خوبیم. » دیگران فکر می کنند که خودش و اطرافیانش را می گوید ولی اینطور نیست. او دو تکه ی خودش را می گوید: خود آسیب دیده و خود نماینده اش. نماینده ای که برای مصرف عمومی مناسب است! رنج، یک زن را دو تکه می کند تا کسی را داشته باشد که برایش درد و دل کند، کسی که در دل تاریکی کنار او بنشیند، حتی وقتی دیگران – همگی – تنهایش بگذارند. من تنها نیستم. من به خودم آسیب رسانده ام، اما از طرفی هنوز نماینده ام را دارم. او ادامه خوهد داد. شاید بتوانم برای همیشه خود آسیب دیده ی درونم را پنهان کنم و نماینده ام را به دنیای بیرون بفرستم. او می تواند لبخند بزند، دست تکان دهد، و کم نیاورد؛ طوری که انگار هیچ اتفاق بدی نیفتاده. ما وقتی به خانه برسیم، می توانیم نفس بکشیم. ما در میان جمع، برای همیشه به وانمود کردن ادامه خواهیم داد…