کتاب پرنده به پرنده (درس هایی چند درباره ی نوشتن و زندگی)

درباره ی کتاب:
« سی سال پیش برادر بزرگترم که آن وقت ها ده سالش بود، در تلاش بود که مطلبی درباره ی پرنده ها بنویسد و برای این کار سه ماه هم وقت داشت. سه ماه گذشته بود و حالا دیگر موعد تحویل کار، که فردای آن روز بود، فرا رسیده بود. ما برای گذراندن تعطیلات در کلبه ی خانوادگیمان در بولیناس بودیم، و برادرم پشت میز آشپزخانه نشسته بود. دور تا دورش پر بود از کاغذ کلاسور، مدادها و کتابهایی درباره ی پرندگان که لایشان هم باز نشده بود. در چنین وضعی، در حالی که بزرگی وظیفه ی پیش رو باعث شده بود خشکش بزند، می دیدی که هر لحظه ممکن است اشکش سرازیر شود. بعد پدرم آمد و کنارش نشست، دستش را دور شانه ی برادرم انداخت و گفت: « رفیق، پرنده به پرنده – دانه به دانه، یک به یک. هر بار فقط درباره ی یک پرنده بنویس و تمام. »
گزیده ای از کتاب:
ذره بین به دست بگیرید و دنبال جزئیات باشید: غذاهایی که مردم می خورند، موسیقی هایی که می شنیدند، رخت و لباسی که می پوشیدند – آن کلاه های شنای گل منگلی وحشتناک، آن شورت های شنای بدریخت مردانه، آن لباس شبی که خاله خانم ورقلمبیده تان پوشیده بود و آن قدر تنگ بود که برای آنکه بتواند از تنش درآورد عملا به قیچی های قول آسای صنعتی نیاز بود. درباره ی دستگاه های فرزن خانم ها که مثل برس بودند بنویسید، درباره بندهایی که پدر و عموهایتان از آنها برای نگه داشتن جوراب هایشان استفاده می کردند، درباره ی کلاه های پدربزرگ هایتان، درباره ی اونیفرم های قهوه ای رنگ بی نقص بچه های فامیلتان، و درباره ی اینکه اونیفرم خودتان وقتی تازه از زیر دست خیاط در آمده بود، چطور به نظر می رسید…