کتاب نفر هفتم

معرفی کتاب نفر هفتم
«نفر هفتم» مجموعه داستان‌های کوتاهی به قلم هاروکی موراکامی (-۱۹۴۹) نویسنده ژاپنی است که از نسخه انگلیسی آن به نام «Blind willow sleeping woman» به فارسی برگردانده شده است.‬ وی تاکنون دو مجموعه‌داستان و رمان‌های متعددی منتشر کرده است. شاید بتوان دلیل موفقیت موراکامی را جسارتش در نوشتن داستان‌هایی متفاوت دانست. بیش‌تر نویسندگان پس از یافتن زبان یا سبک خاص خودشان در تمام داستان‌هایشان آن را پی می‌گیرند. شاید این کار منطقی باشد و نویسنده را از خطر کردن و جستجوی راه‌ها و تجربه‌های تازه بی‌نیاز کند. اما این جستجوی مستمر بدل به بخشی از نوشته‌های موراکامی شده است و یکی از ویژگی‌های سبک انحصاری او در نوشتن به‌شمار می‌رود. موراکامی درباره رمان و داستان کوتاه در مقدمه نسخه انگلیسی کتاب نوشته‌است: «اگر بخواهم در باره نوشتن رمان و داستان کوتاه ساده سخن بگویم، خواهم گفت نوشتنِ رمان یک چالش و نوشتن داستان کوتاه یک لذت است. اگر نوشتن رمان مثل کاشتن یک جنگل باشد، نوشتن داستان کوتاه به کاشتن یک باغچه می‌ماند. این دو یکدیگر را کامل می‌کنند و منظره‌ای حقیقی به‌وجود می‌آورند که برای من خیلی با ارزش است. در این چشم‌انداز شاخ و برگ‌های درختان، سایه‌های دلپذیری روی زمین می‌اندازد و وزش باد برگ‌های طلایی‌رنگ درخشان را تکان می‌دهد و در همان حال غنچه‌ها در باغ‌ها ظاهر می‌شوند و گلبرگ‌های رنگارنگ، پروانه‌ها و زنبورها را به طرف خود می‌کشانند و ما را به یاد تغییر نامحسوس، از فصلی به فصل دیگر می‌اندازند». بخشی از داستان «دختر تولد» او را می‌خوانیم:

در یک رستوران مشهور ایتالیایی در منطقه مجلل راپونگی توکیو کار می‌کرد. این رستوران از اواخر دهه شصت میلادی فعال بود و با این‌که غذاهایش امتیاز خاصی نداشت ولی همه اعتبارش را قبول داشتند. رستوران مشتری‌های دائمی زیادی داشت که هیچ‌وقت ناراضی از آن‌جا بیرون نمی‌رفتند. سالن غذاخوری هم فضایی آرام و بی‌تحکم داشت. مشتری‌های رستوران بیش‌تر آدم‌های مسنی بودند از طبقه سرشناس و نویسنده‌ها.

دو پیشخدمت تمام‌وقت هفته‌ای شش روز آن‌جا کار می‌کردند. او و آن دختر هر دو دانشجو بودند و هر سه روز به نوبت به عنوان پیشخدمت در رستوران کار می‌کردند.

غیر از آن‌ها یک سرپرست و یک زن میانسال لاغر که از زمان افتتاح رستوران صندوقدار بود، در رستوران کار می‌کردند. زن صندوقدار همیشه یک‌جا می‌نشست. به یکی از شخصیت‌های پیر و غمگین رمان دوریت کوچک می‌مانست…