کتاب شب سپیده می زند باری دیگر ( 55 عکس فیلم، 48 جستار )

درباره ی کتاب:
عکس فیلم عکسی است گرفته شده از صحنه ای زاده ی ذهن کارگردان فیلم، عکسی که جزء به جزء آن از پیش ساخته و یا انتخاب شده است. از این روست که عکس فیلم « عکس فیلم » است و دیگر عکس ها « عکس ». با این وصف اهمیت عکاس فیلم در چیست وقتی نتیجه ی کارش ثبت کار کسی دیگر است؟ و چرا عکاسی فیلم، که تا پیش از دهه ی شصت مسیحی کاری بی اهمیت و پیش پا افتاده شمرده می شد و نامی از عکاس در عنوانبندی فیلم نمی آمد، اهمیت یافت؛ چنان که پای عکاسان بزرگ « عکس » به این عرصه باز شد و اکنون سال هاست که نام عکاس فیلم نه تنها در عنوانبندی جایی مشخص دارد بلکه قید آن در کنار اثر او در نشریات امری بدیهی است ؟
عکاس فیلم راست است که از صحنه ی آفریده ی کسی دیگر عکس می گیرد و خود در سامان دادن و آفریدن صحنه ی مقابل لنزش نقشی ندارد و باید در چارچوب استتیک فیلم کار کند، اما می تواند محل ایستادن کارگردان و فیلمبردار را به آنان واگذارد و خود جای خود بایستد و در چارچوب استتیک فیلم عکس خلاقانه ی خود را بگیرد، که گاه نتیجه ی کارش بهتر از نتیجه ی کار کارگردان می شود و گاه نیز نتیجه ی کار چنان درخشان از آب در می آید که به فرا دست می رود و هدایتگر فیلمی می شود که چرایی وجود اوست؛ چنان که در مورد شور زندگی ( وینسنت مینه لی، 1956 ) پیش آمد…
« عکس فیلم » هم عکس است، هم فیلم؛ نه عکس است، نه فیلم. نویسنده در این کتاب به این رفت و آمد متناقض چیستی و چونی رابطه ی عکس فیلم و فیلم عکس، و موضوع هر دو و به رابطه ی این دو هنر، و نسبت آنها با موضوع فیلم، جهان فیلم و جهان خارج از فیلم پرداخته است.