کتاب زندگی جعلی من

درباره ی کتاب:
سارا که میکز صدایش می‌کنند راوی رمان و سردبیر نشریه‌ای ادبی است. پدری اشرافی مقلب به بوفی داشته که مرده است و مادر استرالیایی‌اش با نویسنده‌ی پیر و دغلکار و خود شیفته‌ای به نام جان اسلیتر رابطه داشته. پس از مرگ مادرش جان اسلیتر به میکز پیشنهاد می‌دهد که به شرق آسیا سفر کنند و میکز با اینکه از او بیزار است قبول می‌کند. آنجا مردی را می‌بینند که جان می‌شناسدش و از او قایم می‌شود، اما میکز کنجکاو می‌شود و سراغش می‌رود و ماجراهای تو در تو و حواشی شگفت‌آور آغاز می‌شوند.
پیتر کری رمان زندگی جعلی من را بر اساس زندگی جنجالی ارنست مالی، شاعری دروغین در میانه‌ی قرن بیستم در استرالیا نوشت. در این اثر میخکوب‌کننده، وسواس‌گونه و هنرمندانه، کری ماجرا را از چشم لِیدی سارا وود-داگلاس تعریف می‌کند که در سردبیر مجله‌ی ادبی در لندن است؛ او به گذشته می‌نگرد و کتاب انگار وقایع‌نگاری ماجراهای ابتدای دهه‌ی هفتاد است که سارا به همراه دوست خانوادگی‌شان، نویسنده و شاعری به نام جان اسلِیتر به مالزی سفر کرده بود. او با مردی به نام کریستوفر چاب آشنا می‌شود که مردی تبعیدی و غیرعادی است و طبق گفته‌های اسلیتر، شاعری نابغه اما خیالی را خلق کرده به نام باب مک‌کورکل که وقتی اشعارش در مجله‌ی ادبی کوچکی منتشر شد، سردبیر آن خودکشی کرد و چاب، ماجرایی هزارتوگونه برای سارا تعریف می‌کند و او هم می‌خواهد دستش به دفترچه‌ی شعر مک‌کورکل برسد که در اختیار دخترش و زنی دیوانه است، و هم می‌خواهد بفهمد آخر ماجرا چه بوده و کی به کی شده است! هنوز به اندازه‌ی کافی گیج نشده‌اید؟
پیتر کری هدفی جز این ندارد و با تعقیب و گریزهایش در بالی و سوماترا و پیننگ و جنگل‌های مالزی، نیمه‌ی دوم رمانش را در فضایی جنون‌آمیز روایت می‌کند تا خواننده آخر سر هم نفهمد کریستوفر چاب کیست و باب مک‌کورکل، کی؟