کتاب آوازخوان طاس / صندلی ها (نمایشنامه)

درباره ی کتاب:

“آواز خوان طاس”

آقا و خانم اسمیت نشسته‌اند و سرگرم صحبت با یکدیگر هستند. جملاتی که میان آنها ردّ و بدل می‌شود به‌طور خودکار و خالی از هر گونه محتوا و معنایی است. علیرغم فضای منطقی داستان این دوهیچ چیز برای گفتن ندارند و در واقع فقط ابلهانه‌ترین و بی‌معناترین جملات را پشت سر هم ردیف می‌کنند. در صحنه دیگری از نمایشنامه، آقا و خانم مارتن نیر به جمع زوج اول می‌پیوندند. گفتگو میان این دو زوج که هیچ حرفی برای گفتن ندارند ادامه می یابد، طولی نمی‌کشد که همه این افراد تبدیل به دلقک‌هایی می‌شوند که با کلامی ناهمگون به جّر و بحث با یکدیگر می‌پردازند…

شخصیت‌های این نمایشنامه که در واقع زندگی داخلی‌شان عاری از هر گونه معنا و مفهومی است فقط حرف می‌زنند برای آنکه چیزی گفته باشند به همین دلیل نیز در پایان نمایشنامه آقا و خانم مارتن همان حرف‌های خانواده اسمیت را تکرار می‌کنند و در نقش آنها ظاهر می‌شوند. این دور تسلسل در نمایشنامه یونسکو در حقیقت بیانگر «پوچی زندگی» است.

“صندلی ها”

در نمایشنامه‌ی صندلی‌ها شاهد یک روز از زندگی پیرمرد و پیرزنی عجیب و غریبیم که در منزل خود، انتظار مهمانانی مهم و متشخص را می‌کشند. کمی پسی از آغاز اثر، از گفته‌ی پیرزن چنین درمی‌یابیم که مهمان‌ها از راه رسیده‌اند، اما در متن هیچ نشانه‌ای دال بر حضور ایشان نمی‌یابیم. با این حال، پیرمرد و پیرزن به نحوی رفتار می‌کنند که گویی به راستی کسانی به منزلشان آمده‌اند؛ و این نوع رفتار هذیان‌آمیز، تا انتهای اثر ادامه می‌یابد…