چرا عاشق میشویم؟(ماهیت و فرآیند عشق رمانتیک)

چرا عاشق می‌شویم؟
هلن فیشر، انسان شناس برجسته، در چرا عاشق می شویم؟ طرح معنایی جدیدی از پدیده عشق ارایه می دهد؛ تحقیقی کامل که از ریشه های عشق در مغز تا تپش هیجان انگیز آن در جسم و رفتار ما را در بر می گیرد. فیشر با همکاری تیم دانشمندان همکارش از مغز افرادی که اخیرا عاشق شده اند اسکن مغزی می گیرد و چیزی را که تا همین اواخر روانشناسان درباره اش به حدس و گمان بسنده می کردند ثابت می کند؛ وقتی عاشق می شوید بخش هایی خاص از مغز به واسطه افزایش جریان خون-به اصطلاح- «نورانی» می شوند. این کتاب جدید و کامل با استفاده از این داده ها می گوید عشق رمانتیک به واسطه میلیون ها سال حیات و تکامل نقشی ماندگار بر لوح مغز ما پدید آورده است. عشق صرفا یک عاطفه نیست بلکه انگیزشی است قدرتمند چون احساس گرسنگی.
دربخشی از کتاب می‌خوانیم:
دابلیو اچ اودن، شاعر گفته است:« آه، حقیقت عشق را با من بگو» من برای درک پیامدهای این تجربه‌ی عمیق انسانی، مجموعه‌ی آثار روان شناختی را در مورد عشق رمانتیک بررسی و در گرایش‌ها، نشانه‌ها یا شرایطی که به کرات به آن‌ها اشاره شده به دقت تامل کرده‌ام. جای تعجب ندارد که این احساس قدرتمند متشکل از مجموعه‌ی پیچیده‌ای از گرایش‌های متعدد و خاص است.
یکی از نخستین اتفاقاتی که بعد از عاشق شدن رخ می دهد تغییر شدید در خودآگاهی انسان است؛ «محبوب» شما به قول روانشناسان «معنایی خاص» پیدا می کند و به موجودی بدیع، منحصر به فرد و بسیار مهم بدل می شود. به قول یکی از مردان دلباخته:« تمام دنیایم تغییر یافته و محور جدیدی پیدا کرده بود به نام مریلین.» توصیف رومئوی شکسپیر از محبوبش موجزتر و پربارتر است:«ژولیت خورشید است.»