رمان گفت و گوهایی با پروفسور ایگرگ

نوشته ی پشت جلد:
زندانی را آدم حساب نمی کنند… آن حیوان های واقعا درنده خو!… دیگر دنبال آن نبودند که شکم مرا جر بدهند… با این که دو نفری توی یک سلول بودیم این کار عین آب خوردن بود!… به خصوص موقع شب!… حتی با وجود نور زیاد سلول!… جوری که زندانبان ها از ترس بشاشند به خودشان!… کسانی که چنین وضعیتی را تجربه کرده اند خوب می دانند… که توی زندان آدم فقط باید روی خودش حساب کند!…