کتاب وانهاده

درباره ی کتاب:
داستان «زن وانهاده» در سال 1968 همراه با دو داستان دیگر، به نامهای «تک گویی» و «سن رازداری»، در یک کتاب منتشر شد، و همچون دیگر آثار سیمون دوبووار با موفقیت و استقبال و نقد و نظرهای مثبت و منفی بسیار روبرو شد. دوبووار در «تک گویی» رابطه ی حقیقت را با دروغ هایی که آدمی به خود یا به دیگران می گوید می نمایاند؛ در «سن رازداری» به یکی از مضامین مورد علاقه ی خود، کهنسالی، می پردازد که مضمون آثار دیگری از او نیز هست؛ و در «زن وانهاده» از واکنش ها و پریشانی و دغدغه ی فکری و روانی زنی ترک شده سخن می گوید. وجه مشترک این سه داستان کوتاه، به گفته ی خود دوبووار، مضمون تنهایی و شکست است. اما در زن وانهاده، برخلاف تک گویی، قهرمان داستان در جریان بحرانی که بر او می گذرد عشق به حقیقت را حفظ می کند – خود را گول نمی زند. زن وانهاده اثری جنجال انگیز بود و چون در یکی از مجلات زنانه ی فرانسه نیز، همراه با نقاشی هایی از خواهر نویسنده، به چاپ رسید، در میان عامه ی مردم خوانندگان بسیار یافت. همین باعث شد پاره ای از منتقدان یا روشنفکران آن را اثری مردم پسند و سطحی و «پرفروش» بینگارند و در سطح آثار سنگین و پر ارزشی چون «ماندارنها» و «جنس دوم» ندانند.