کتاب قدم زدن روی ماه با اینیشتین(علم حافظه:هنربه خاطر سپردن همه چیز)

نقد و بررسی کتاب قدم زدن روی ماه با انیشتین
«روز عید و ساعاتی پیش از تحویل سال که همه پای سفره‌ی هفت‌سین منتظر نشسته بودند، من چمباتمه زده، روی صندلی پیر نشر هورمزد، خواندن کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین را آغاز کردم و امروز دقیقاً، روز دوم سال ۹۳ از پشت میز بلند شدم و دست‌هایم را با هیجان بالا بردم و با صدای بلند هورا کشیدم! و خوشحال از اینکه عید را با جاشوا فوئر به سفر هیجان‌انگیزتری رفته بودم.» این جملات بخشی از یادداشت فرشاد اخترشناس مدیر نشر هورمزد است که درباره‌ی کتاب «قدم زدن روی ماه با اینشتین» نوشته است. این کتابی است که بیل گیتس آن را با لفظ «فوق‌العاده شگفت‌انگیز» توصیف کرده است. کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین در مدت‌زمان کوتاهی با استقبال مخاطبان مواجه شد و در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک‌تایمز و آمازون قرار گرفت.
‌درباره‌ی کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین اثر جوشوا فوئر
کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین، علم حافظه: هنر به یاد سپردن همه‌چیز با عنوان اصلی «Moonwalkig with Einstein: the art and science of remembering everything» اولین بار سال ۲۰۱۱ منتشر شد. جوشوا فوئر در این کتاب ایده‌ی جذابی را مطرح می‌کند: قوی‌ترین مرد جهان و باهوش‌ترین مرد جهان در کنار هم؛ اما باهوش‌ترین مرد جهان کیست؟ جوشوا فوئر برای پیدا کردن جواب این سؤال تمام مسابقات حافظه در آمریکا را دنبال کرده است. او تلاش کرده است جواب سؤالات مهمی را درباره‌ی حافظه پیدا کند، آیا حافظه قابل تمرین‌دادن است؟ یک انسان معمولی ممکن است به قهرمان حافظه تبدیل شود؟‌ این سؤالات باعث خلق یک اثر جذاب شده است.

قدم زدن روی ماه در سراسر جهان نظرات زیادی را به خود جلب کرده است و تاکنون به زبان‌های زیادی برگردانده شده است.

مروری بر فصل‌های کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین
کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین با سخن ناشر آغازشده است و پس‌ازآن مقدمه‌ی کتاب آمده است. در ادامه محتوای اصلی کتاب در یازده فصل آمده است. عنوان فصل‌های کتاب به شرح زیراست:

فصل یک: یافتن هوشمندترین انسان روی زمین، کار سختی است

فصل دوم: مردی که بیش‌ازاندازه می‌دانست

فصل سوم: متخصص متخصصان

فصل چهارم: فراموش‌کارترین مرد دنیا

فصل پنجم: کاخ حافظه

فصل ششم: چگونه یک شعر را حفظ کنیم

فصل هفتم: پایانی برای حافظه

فصل هشتم: وضعیت ثابت قابل‌قبول

فصل نهم: مستعدهای تا دهم

فصل دهم: مرد بارانی در وجود همه‌ی ما

فصل یازدهم: مسابقه‌ی قهرمانی حافظه‌ی آمریکا

سخن آخر

ترجمه‌ی کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین به فارسی
انتشارات هورمزد یکی از ناشرانی است که تلاش کرده است به‌روزترین آثار جهان را در اختیار مخاطب ایرانی قرار دهد. این ناشر در طی سال‌های اخیر وارد حوزه‌ی علوم شگفت‌انگیز شده است و آثار این حوزه را در اختیار مخاطب فارسی‌زبان قرار داده است. انتشارات هورمزد کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین را با ترجمه‌ی گیتی قاسم‌زاده روانه‌ی بازار کتاب ایران کرده است.

چرا باید کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین را خواند؟
قدم زدن روی ماه با اینشتین یک کتاب معمولی نیست یک سفر هیجان‌انگیز است. سفری حیرت‌آور و جذاب با عینک یک روزنامه‌نگار که شما را به دنیای ذهن می‌برد. او در مسابقات حافظه‌ی جهان به دنبال بهترین ذهن‌ها می‌گردد و با کنار هم گذاشتن اطلاعات تصاویر فوق‌العاده‌ای به مخاطب ارائه می‌کند. خواندن کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین حقایق جذابی را درباره‌ی قدرت حافظه آشکار می‌کند و مطالب زیادی را به مخاطب یاد می‌دهد. این کتاب برای زمان‌هایی که می‌خواهید از دنیای اطرافتان فاصله بگیرید و غرق در یک ماجرای هیجان‌انگیز شوید، انتخاب مناسبی است.

کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین در دسته‌ی کتاب‌های علوم شگفت‌انگیز قرار دارد.

کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین مناسب برای گروه سنی بزرگ‌سال است.

‌در بخشی از کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین می‌خوانیم

من که تا آن زمان با تعدادی از بهترین‌های حافظه‌ دنیا آشنا شده بودم، تصمیم گرفتم در گام بعدی بدترین حافظه‌ها را مورد شناسایی قرار دهم. هنگامی‌که می‌خواهیم شروع به شناخت ماهیت و معنای حافظه‌ی انسانی کنیم، چه راهی بهتر از این وجود دارد که عدم وجود آن را موردتحقیق قرار دهیم؟ برای این منظور، بار دیگر در گوگل به جستجو پرداختم. این بار برای یافتن همتای بن پریدمور در قسمت مربوط به رکوردهای فراموشی. در هنگام جستجو، به مقاله‌ای در نشریه‌ی «علوم اعصاب» برخوردم که درباره‌ی تکنیسین آزمایشگاه بازنشسته‌ای بود به نام «پی -ای» با ۸۴ سال سن. در این مقاله آمده بود که ظرفیت حافظه‌ی پی- ای محدود می‌شد به مواردی که همین چند لحظه‌ی پیش درباره‌ی آن‌ها فکر کرده بود. او یکی از بدترین نمونه‌های فراموشی بود که تا آن زمان ثبت‌شده بود.

چند هفته پس از بازگشت از تالاهاسی، من با یک دانشمند و محقق در زمینه‌ی علوم اعصاب و حافظه تماس گرفتم. نام وی «لاری اسکوایر» بود و در دانشگاه و مرکز پزشکی کالیفرنیا در «سان-دیگو» تحقیق و کار می‌کرد. در آن زمان یک دهه می‌شد که پی-ای تحت نظر اسکوایر بود. اسکوایر پذیرفت که در یکی از دیدارهایش مرا به همراه خود به حومه‌ی سان‌دیگو ببرد؛ جایی‌که پی-ای به همره همسرش زندگی می‌کرد. ما به همراه «جن فراسینو» به آنجا رفتیم. جن فراسینو، هماهنگ‌کننده‌ی تحقیق‌ها در آزمایشگاه اسکوایر بود و برای انجام‌ آزمون‌های شناختی مرتب به پی-ای سر می‌زد. گویا فراسینو نزدیک به ۲۰۰ بار به خانه‌ی پی-ای رفته بود، اما هر بار پی-ای با او مانند یک غریبه احوال‌پرسی می‌کرد.