کتاب فلسفه و امید اجتماعی

درباره ی کتاب:
فلسفه از عصر افلاطون، معرفت حقیقی و رسوخ به پس نمودها و دست یافتن به واقعیت بنیادین را هدف خود قرار داده است. ریچارد ررتی می گوید پراگماتیسم در برابر این سنت فلسفی، فلسفه ی امید را به میان می آورد.
ریچارد ررتی، یکی از برانگیزاننده ترین چهره ها در بحث اخیر فلسفی و در بحث گسترده تر ادبی و فرهنگی، در این مجموعه، شماری از نوشته های فلسفی، سیاسی و فرهنگی را گرد آورده است که بسیاری از آنها برای نخستین بار در قالب کتاب چاپ می شود. در بازگویی خاطراتی جذاب، شرح می دهد که چگونه از افلاطون دور و به ویلیام جیمز و جان دیویی نزدیک شد و به روایت خودش از پراگماتیسم دست یافت. ررتی می گوید نکته ی مهم این نیست که اندیشه های ما با واقعیتی بنیادین متناظر باشد، بلکه این است که در انجام دادن وظیفه های عملی مان به ما کمک کند و جامعه ی عادلانه تر و مردم سالارانه تری به وجود آورد. ررتی در درآمد کتاب به نام «نسبی گرایی» و در پس گفتاری درباره ی رواج نامیمون اصطلاح «پسامدرن» به این اتهام که او «نسبی گرایی پسامدرن» است پاسخ می گوید. ررتی در این جستارها، مقاله ها و سخنرانی های شیوا، که مخاطب همه ی آنها گسترده است، از باورهای اصلی فلسفی اش و چگونگی ربط آنها به امیدهای سیاسی اش خلاصه ی جذابی به دست می دهد؛ همچنین درباره ی آمریکای معاصر، عدالت، آموزش و عشق، نگرش های چالشگری عرضه می دارد. حاصل کار، درآمدی عالی به اندیشه ی یکی از اندیشمندان برجسته ی امروز است.