کتاب طاعون

کتاب طاعون اثر ماندگار آلبر کامو است که در سال 1947 منتشر شد. این کتاب را رضا سیدحسینی به فارسی ترجمه کرده است. آلبر کامو نخستین نویسنده‌ی زاده‌ی آفریقاست که افتخار کسب جایزه‌ی ادبی نوبل را به دست آورده است. او در 43سالگی این جایزه را در حالی دریافت کرد که یکی از برندگان جوان این جایزه به حساب می‌آمد و به خاطر اینکه در کتاب‌هایش به مشکلات وجدان بشری پرداخته بود، از او تقدیر شد. این نویسنده‌ی بزرگ خالق آثاری همچون «مرگ خوش»، «بیگانه» و «سقوط» است که به زبان‌های گوناگون در سراسر جهان ترجمه شده‌اند.

کتاب طاعون داستان همه‌گیری بیماری طاعون را در یکی از شهرهای الجزایر به نام اران شرح می‌دهد. این شهر پیش از همه‌گیری بیماری به شهری سرد و بی‌محبت تبدیل می‌شود که هریک از افراد در آن به دنبال سود خود هستند. تا اینکه شهر آرام‌آرام در محاصره‌ی موش‌های ناقل بیماری طاعون قرار می‌گیرد. با فراگیر شدن طاعون، آدم‌ها واکنش‌های مختلف از خود نشان می‎‌دهند: برخی در برابر آن تسلیم می‌شوند، برخی دیگر آن را می‌پذیرند و عده‌ای نیز از آن فرار می‌کنند. در این میان واکنش دکتر ریو که از پزشکان شهر است و به خدا اعتقادی ندارد، متوسل شدن به دستان خودش است. نکته‌ی جالب‌توجه در این کتاب این است که نویسنده با وجود اینکه از علم پزشکی اطلاعی ندارد، از اطلاعات تخصصی بسیاری در متن داستان مدد گرفته تا روایت را باورکردنی‌تر کند. در داستان طاعون مردم گرفتارآمده به یک حرکت جمعی برای رهایی از این بیماری روی می‌آورند. آلبر کامو دراین‌باره گفته است: «در مقایسه با رمان بیگانه، طاعون بی‌گفت‌وگو گذاری است از سرکشی انفرادی به جهان اجتماعی، اجتماعی که باید در مبارزه‌هایش شرکت کرد. اگر از بیگانه تا طاعون راهی در راستای تحول باشد، این تحول در جهان همبستگی و مشارکت است.»