کتاب سفر در خواب

نوشته ی پشت جلد:
به مرغی می مانم که در ته آسمان ناگهان بال هایش بریزد و در میان ستارگان،آویخته به تاریکی حیران بماند.دیگر نمی دانم دستواره در دست کیست اما می بینم که هر چه فروتر می رود به جایی گیر نمی کند، ژرفای آب پایان ندارد.می خواهم چیزی بپرسم نمی توانم راهنمای روزگار دیده فکر مرا می خواند و جوابهایش را مثل سرمای بی زبان زمستان در من می دمد.پیش از آنکه بگویم چه میکنی مرد، مرا به کجا می بری؟او فهمانده است که «آب می برد نه من.»