کتاب دهه ی 40 و مشق های دیگر

از متن کتاب:
از در بزرگ دانشگاه میایند بیرون. احمد حرف زنان جلو می رود. رویش را بر می گرداند. مهرداد حواسش به حرف های او نیست. ایستاده است به تماشای خیابان. احمد منتظر می ایستد. از نقاشیش حرف می زند. مهرداد می گوید حیف روز تمام شده. فکر می کند احمد نفهمیده – و یاد من می افتد. احمد می پرسد از کدام طرف می روند – هر طرف؟
مهرداد به فکر غروب است: درخت ها را می بیند – که می گذرند – پسر بچه ای که گدایی می کند – دست ندارد – کتاب های چیده شده کنار جوی بی آب – خودآموز آلمانی – رنگ های تند شلوغی خیابان – آفتاب توی شیشه ی ماشین ها – درخشش های بیقرار – میله های گذرای دانشگاه از جلو چمن شفاف و ساختمان های گردآلود دور.
یاد من است: بعد از ظهرهای آخر اردیبهشت خیابان کاخ – دفترچه ی طرح ها – صدای آب توی جوی – آرامش پیاده رو – خنک سایه ها. دور و برش را نگاه می کند که اینها را از نو پیدا کند. حواسش به درخت هاست. به سفید درخشان آفتاب. به سبزهای شاد که توی غبار غروب پراکنده است. احمد افتاده به حرف…