کتاب خودم را می‌سفرم

عباس کیارستمی بر این باور بودکه اگر موضوعی راخوب فهمیده باشیم،میتوانیم آن را در دو کلمه خلاصه کنیم.اندیشه ی ژولیا کریستوارا نیز بهرغم وسعت و پیچیدگی اش،میتوان در دو واژه خلاصه کرد: «متفاوت اندیشیدن.»کریستوا همه ی باورهای جاافتادهی مارا به پرسش می گیرد و به ما می آموزد تنها در «خوانش متفاوت»است که می توان به سرزمینهای ناشناخته «سفر»کرد و «شناخت»به معنای هستیشناسانهی آن را تجربه کرد. «سفر»از آن دست واژههایی است که «بودن»کریستوا راتعریف میکند و تصادفی نیست که او در خودم را می سفرم به تمامی جنبه های «بودن»خود پرداخته است. «وطن»کریستوا همان «اقلیم سفر»است و سفر برای او سفر به جغرافیای نامحدود و بدون مرز متفاوت اندیشیدن ومتفاوت زیستن است.
کتاب حاضر دعوتی است برای همسفری…