کتاب خدای کشتار

میشل: این شرکت‌های دارویی وحشتناکن. سودجویی و فقط سود. آلن: شما لازم نیست صحبتای تلفنی منو تفسیر کنین. میشل: شما هم لازم نیست که صحبتای تلفنی‌تونو جلوی دماغ من انجام بدین. آلن: چرا متأسفانه مجبورم این کار رو بکنم بر خلاف میلم، بهتره از من قبول کنین. میشل: داروهاشونو بهت می‌فروشن بدون این‌که به ضرر و زیانش آگاه باشن. آلن: در طب و پیشرفت، در نوع معالجات و مداوا همیشه شانس و ریسک با هم هستن. میشل: بله، می‌فهمم. با این حال شما واقعا شغل عجیبی دارین! آلن: خواهش می‌کنم! ورونیک: میشل، این به ما مربوط نیست. میشل: یک شغل عجیب. آلن: و شما، شما چه کار می‌کنین؟ میشل: من یک شغل معمولی دارم. آلن: لطفا به من بگین شغل معمولی چیه؟ میشل: همان‌طوری که گفتم من دیگ و قابلمه می‌فروشم. آلن: و دستگیره‌ی در. میشل: و سیفون توالت. و هر چیز دیگه‌ای که فکر کنین. آلن: آها، سیفون توالت. از این یکی خوشم میاد. آنت: آلن! آلن: بهش علاقه دارم، سیفون توالت. بهش علاقه دارم. میشل: چرا که نه؟! آلن: چند نوعشو دارین؟ میشل: دو نوع سیستم وجود داره. کشیدنی و فشار دادنی. آلن: آها. میشل: این البته به نوع لوله کشی خونه ربط داره. آلن: آها! میشل: یا آب از بالا میاد یا از پایین. آلن: آها. میشل: اگه بخواین من می‌تونم شما رو به یکی از انباردارامون معرفی کنم که متخصص این کاره. امّا اون‌وقت باید به سن دُنی لاِپلِن برین. آلن: شما خیلی حرفه‌ای تو شغلتون به‌نظر می‌رسین. ورونیک: اصلاً می‌خواین فردیناند رو چه جوری تنبیه کنین؟ در مورد لوله کشی توالت هم حتما می‌تونیم وقت دیگه‌ای صحبت کنیم. آنت: حالم خوب نیست. ورونیک: چتونه؟ آلن: اوه آره، عزیزم رنگ و روت پریده. میشل: درسته، شما یه کمی رنگتون پریده. آنت: حالم داره به‌هم می‌خوره. ورونیک: حالت تهوع دارین؟… من پِرَمپِران دارم… آنت: نه، نه… خوب میشم. ورونیک: چه کار می‌تونیم بکنیم…؟ کوکاکولا خیلی خوبه. (ورونیک خارج می‌شود که کوکاکولا بیاورد.) آنت: خوب میشم به‌زودی…