کتاب آقای رویا

کتاب آقای رویا
به گفته منتقدان، نوشته های پنژه پاسخی به درجه صفر نوشتار رولان بارت است. پنژه در تقابل با نظر بارت که زمان را وسیله ای برای نشان­ دادن ارتباطات اجتماعی و در پیوند با قصه می­دانست، روایت را قرار می­دهد. رب گریه درباره پنژه می­گوید که او مبدع رمانی است که خود به خود ابداع می­شود. از بیانات خود پنژه نیز چنین مفهومی برمی­ آید. او می­خواهد خواننده آگاه باشد که «کتاب بیش چشمش نوشته می­شود، با همه تردید­ها، دودلی­ها، سوداها و هیجاناتی که نویسنده دستخوش آن است.» پنژه هرگز مانند بسیاری از نویسندگان در صدد نوشتن یادداشت­های روزانه یا خاطرات خود برنیامد. اما مجموعه «دفترها» که آخرین نمود ذوق هنری او به شمار می­ آید، و به خصوص انتشار «آقای رویا» در 1982، به منزله یادداشت­های اوست و خود پنژه نیز هرگز انکار نکرده که آقای رویا به تعبیری «من دیگر» اوست. این رمان در واقع حدیث نفس پنژه است که به صیغه سوم شخص نوشته شده و هم از تخیل مایه گرفته است و هم از شرح حال.