مینامال: دومالکین کوردی

دومالک، دریچه ای نو به خانه ای کهن!
دو بیتی، از آن قالب های قدیمی است که کردها، به دلیل ظرافت و ظرفیت خاص حسی و عاطفی، دل بستگی عمیق و دیرین بدان دارند. دومالک یا دو بیتی (فهلویات)، مطابق تعاریف کلاسیک و آنچه در دانشنامه های رسمی دیده می شود، از قالب های ریشه دار شعر ایرانی است. دو بیتی شعری یازده هجایی است مرکب از چهار مصرع که همه به یک قافیه (جز مصرع سوم که آوردن قافیه در آن اختیاری است) ختم می شوند. دو بیتی وزن تکامل یافته و عروضی شده نوعی از ترانه های دوازده هجایی قدیم ایران است. این نوع شعر در دوره ی ساسانیان نیز معمول بوده و آن را «ترانک» می نامیده اند. “مینامال” به زبان فارسی «همچون خانه» معنی می شود. لازم به ذکر است؛ در این مجموعه ترجمه ی فارسی هر دو بیتی در ستون مقابل آن ذکر شده بنابراین این کتاب را غیر کورد زبانان نیز می توانند تهیه و از آشنایی با فرهنگی نو که در کلمات این اشعار کمابیش عیان است لذت ببرند. این مجموعه اثری از علیرضا سپاهی لائین بوده که در 330 قطعه ی دو بیتی گردآوری و منتشر شده است.