شیرویه نامدار

داستان های عامیانه فارسی گنجینه هایی از مضمون، تمثیل، ضرب المثل ها و آداب و رسوم فارسی زبانان به شمار می روند. توجه به چنین گنجینه هایی در اصل پاسداشت فرهنگ و ادب کهن سرزمینی است به وسعت زبان فارسی. چه بسیار کسان که با خواندن این داستان ها با کتاب پیوندی همیشگی یافته اند، زیرا این داستان ها که اغلب روایت پهلوانی و مردانگی و عشقند، با نثری شیرین و پر طمطراق، با افسانه سازی و خیالپردازی خواننده را بر سر شوق می آورند و به خواندن ترغیبش می کنند.
این داستان تاریخی درباره‌ی یکی از پادشاهان سرزمین روم به نام سلطان ملکشاه است. او دو فرزند به نام ‘ارچه’ و ‘شیرویه’ دارد. ارچه مفسد و نابکار، و شیرویه صالح و درستکار است. پدر با مشورت وزیر فرزانه، شیرویه را جانشین خود انتخاب می‌کند و ارچه با مکر و حیله او را در چاهی می‌اندازد و برای مدتی به سلطنت می‌رسد. سرانجام کاروانان ‘شیرویه’ را نجات می‌دهند و او حق خود را می‌ستاند.