حتی یک دقیقه کافی است

او داشت دنبال اطلس گیتاشناسی مادر می گشت و خبر نداشت که اینبار آن اطلس زیر تخت است و نمی دانست اگر آن کشو- کشوی آخری از بالا یا اولی از پایین- را تا ته بکشد، کشو از جا در می آید و می افتد پایین…
در فضای خالی زیر کشو، چشمش به جعبه ای می افتد. جعبه توی نایلونی خاک گرفته پیچیده شده! می تواند بی خیال جعبه شود و کشو را جا بیندازد و همه چیز را به حالت عادی برگرداند شاید اگر کسی خانه بود همین کار را می کرد اما کسی خانه نیست، گره نایلون را باز می کند و جعبه را در می آورد، حس عجیبی مثل دلشوره های قبل از امتحان دست هایش را سوزن سوزن می کند می خواهد برش گرداند توی نایلون اما با خودش می گوید بازش کن…
یک جفت گل سر با دو تا خرس شیشه ای رویش، یک عروسک مو طلایی پلاستیکی یک دست و بی لباس که لب هایش با خودکار آبی خط خطی شده و چند کاغذ با دست خطی کج و معوج…
چیزی لای کاغذهاست، یک شناسنامه، شناسنامه ای کهنه و رنگ و رو رفته که بوی خاک و رطوبت می دهد، بازش می کند؛ نام: رها، نام خانوادگی: سروستانی، تاریخ تولد: پنجم شهریور ماه سال یک هزار و سیصد و هفتاد و هشت، متولد: شهرستان بم…
“حتی یک دقیقه کافی است” داستان دختری به نام رهاست که در زلزله بم خانواده اش را از دست داده و مراحل رشد و بلوغ را در دامان خانواده ای دیگر طی کرده است و حال که با گذشته و هویت واقعی خود مواجه می شود به دنبال واقعیت زندگی اش راهی گذشته می گردد…