هستی و زمان

درباره ی کتاب:
هایدگر در ایران فیلسوفی گمنام نیست، اما آیا فلسفه او نیز همسنگ نام و آوازه اش شناخته شده است؟ مشکل می توان گفت آری. کمینه دلیل آن غیاب ترجمه ای فارسی از شاهکار این فیلسوف، هستی و زمان بوده است. در ترجمه این اثر ژاپنی ها حتی بر انگلیسی ها، فرانسوی ها و اسپانیایی ها که به هر حال زبان آنها با آلمانی همگن تر است، پیشی جسته اند.
هایدگر در هستی و زمان نه صرفا به نقد فرو بستگی سوژه گوهرین بسنده می کند و نه مشکل سوژه را همچون کانت و حتی استادش هوسرل با پسروی به درون خود سوبژکتیویته حل می کند. همانطور که از قطعه بالا می توان دریافت به نزد هایدگر این سوژه ای که برای اثبات جهان برهان می آورد خود پیشاپیش و به نحوی پیشانه تر از همه مقولات و بنیادهای ما تقدم تاکنونی متافیزیک، در جهان است. جهان هماره و پیشاپیش آنجاست.نه اینکه sub-jekt یا زیر آخته اصلا دروغ دو هزار وپانصد ساله ی تاریخ متافیزیک باشد.اینگونه سخن گفتن فراخور حال نیچه و نظریه ی منظر انگاری اوست. انقلاب فلسفی هایدگر، بر خلاف گفته چارلز تیلور، صرفا « کمک به رهایی از چنگ خردانگاری» نیست. این انقلاب اعلام می کند که همه بنیادها و ماتقدم های تاکنونی متافیزیک از ارسطو تا نیچه ما تأخر بوده اند. چرا؟ چون هستنده را با هستی خلط کرده اند.