کتاب کلمات

درباره ی کتاب:
زندگینامه خودنوشتی را که سارتر در مورد ده سال آغازین عمر هفتاد و پنج ساله ی خود نگاشته است با «اعترافات» روسو قیاس کرده اند. «کلمات» که سارتر آن را در پنجاه و نه سالگی به رشته ی تحریر درآورد، شاهکار تحلیل شخصی به شمار می آید. این فیلسوف و رمان نویس و نمایشنامه نویس کودکی خود را با همان صداقت و بصیرتِ بکار بسته در تحلیل نویسندگان دیگر، توصیف کرده است. سارتر در این زندگینامه رابطه ی عاشقانه ی دراز مدت خود را با کلمات چاپ شده شرح داده است.
گزیده ای از کتاب:
وقتی جایزه نوبل 1964 به سارتر تعلق گرفت، می شد ادعا کرد که احترام و اعتباری که دشمنانش نیز برایش قائل بودند به دو انسان متمایز تعلق گرفته است، هم به نویسنده ای که حدود بیست سال پیش از آن بر زندگی ادبی فرانسه تاثیر نهاده بود و هم به مردی که به عنوان متفکر و داستان نویسی معتبر حدود پانزده سالی می شد که زندگی خود را وقف مبارزات سیاسی روزمره کرده بود. باید اذعان کرد که سارتر در دهه ی 1960 مخاطبان انبوه خود را نداشت اگر حدود بیست یا بیست و پنج سال پیش از آن تهوع، دربسته یا راه های آزادی را ننوشته بود.
در هر حال نقش سارتر و نفوذش در دهه ی 1960 هر چه بوده باشد، درباره ی خود او نمی توانیم به تعریف مشخصی دست یابیم اگر به زمانی برنگردیم که درگیر شکلی از ادبیات شد که «وضعیت انسانی» نام گرفته بود و همان ادبیاتی بود که مالرو، برنانوس و کامو نیز درگیرش بودند. سارتر این ادبیات را بازیافت و بدان تداوم بخشید و آن را «رسالت» خود کرد.