کتاب چرا جنگ؟ (نامه نگاری آلبرت آینشتاین و زیگموند فروید)

درباره ی کتاب:
آینشتاین در جایگاه دانشمند علوم طبیعی در جست و جوی راه حل عملی پیشگیری از وقوع جنگ است. او که به استدلال قیاسی دقیق عادت کرده، نه تنها امیدوار است که با نظریه پردازی و طرح استدلال های استوار علمی بتوان شوق انسان ها به شرکت در جنگ را تضعیف کرد، بلکه همچنین امید دارد که روزی بتوان شوق به تخریب را در درون انسان ها به کل از بین برد. او معتقد است که «ملت ها با هدف های نادرست تربیت شده اند. در کتاب های درسی به جنگ ارج می نهند و وحشت و خرابی های آن را نادیده می گیرند و از این طریق کینه توزی را به کودکان تلقین می کنند. من اما می خواهم آشتی بیاموزم نه نفرت، عشق بیاموزم نه جنگ». آینشتاین نامه ی خود به فروید را با این پرسش آغاز می کند:«آیا در مقابل فاجعه ی شوم جنگ، راه نجاتی برای بشر وجود دارد؟»
فروید برخلاف آینشتاین به کارگیری خرد و استدلال منطقی را راه مناسبی برای هدایت رشد روان انسان ها در جهت مقابله با جنگ نمی داند. او معتقد است که معقول ترین، تیزبین ترین و زیرک ترین انسان ها نیز، تحت شرایطی، برده ی احساسات و مقهور غرایز خودند. فروید سهولت بسیج مشتاقانه ی انسان ها را برای شرکت در جنگ در وجود غریزه ی تخریب در انسان می داند و نه تنها امیدی به محو کامل تمایلات پرخاشگرانه ی انسان ها ندارد، بلکه وجود این تمایلات را لازمه ی حیات انسان می داند. او پیش تر نیز در تحلیلی که در یکی از آثارش از روانشناسی توده ها به دست داده بود، در برداشتی نومید کننده نشان داده بود که چگونه مستبدان می توانند رفتار اوباش و توده های بی سر و پا را هدایت کنند.