کتاب هری پاتر و شاهزاده دورگه-جلد دوم

نقد و بررسی کتاب هری پاتر و شاهزاده دورگه
«هری پاتر و شاهزاده دورگه» از مجموعه کتاب‌های «جی.کی رولینگ»، نویسنده‌ی برجسته‌ی بریتانیایی است که در طی داستان آن همه چیز جالب و جالب‌تر می‌شود. نمی‌توان مطالعه‌ی این اثر را کنار گذاشت زیرا در هر صفحه از آن اتفاق‌های سحرآمیز و خواندنی جدیدی پیش می‌آید. این کتاب به گذشته برمی‌گردد و اطلاعات جالب و جذابی درباره‌ی «لرد ولدمورت» ارائه می‌دهد.

خطر همه جا است. به نظر می‌رسد همه چیز در معرض خطر است، نمی‌دانید در آینده چه اتفاق‌هایی خواهد افتاد. به نظر می‌رسد هیچ‌چیز امن نیست، باوجود این موضوعات چاشنی عشق همراه این داستان است. «هری پاتر و شاهزاده دورگه» یک کتاب بسیار بزرگ است که ساعت‌ها شما را غرق در زندگی پررمزوراز و افسانه‌ای جادوگران مدرسه‌ی هاگوارتز می‌کند.
درباره جلد دوم کتاب هری پاتر و شاهزاده دورگه
کتاب «هری پاتر و شاهزاده دورگه» Harry Potter and the Half-Blood Prince نوشته‌ی «جی.کی رولینگ» در ژوئیه سال 2005 منتشر شد. این کتاب ششمین اثر از مجموعه‌ داستان‌های افسانه‌ای «هری پاتر» Harry Potter است که به دلیل حجم بالای آن، نسخه‌ی فارسی آن در دو جلد به چاپ رسیده است. جلد دوم آن که در اینجا به نقد و بررسی آن می‌پردازیم شامل فصل شانزده تا سی است که عبارت‌اند از:

کریسمس سرد و بی‌روح
خاطره‌ی کش‌دار
شگفتی‌های روز تولد
جن‌های جاسوس
درخواست لرد ولدمورت
اتاق نشناختنی
پس از خاک‌سپاری
جانپیچ‌ها
سکوت سمپرا
پیشگوی لو رفته
غار
برج صاعقه‌زده
فرار شاهزاده
سوگواری ققنوس
آرامگاه سپید
در «هری پاتر و شاهزاده دورگه» هری پاتر سال ششم مدرسه‌ی هاگوارتز است و با «آلبوس دامبلدور» Albus Dumbledore، مدیر مدرسه‌ی علوم و فنون جادوگری کلاس خصوصی دارد. هری در این اثر با زندگی و سرگذشت «لرد ولدمورت» Lord Voldemort آشنا می‌شود و کتاب کهنه‌ای پیدا می‌کند که دارای یادداشت‌های حاشیه‌ای درباره‌ی معجون سازی است. او به‌واسطه‌ی این کتاب می‌تواند در درس معجون سازی رتبه‌ی اول را در مدرسه کسب کند.

در بخشی از جلد دوم هری پاتر و شاهزاده دورگه می‌خوانیم
فردای آن روز خبر مسمومیت رون به‌سرعت پیچید اما باعث ایجاد حال و هوایی نشد که حمله به کتی به وجود آورده بود. از قرار معلوم مردم احتمال می‌دادند که یک اتفاق تصادفی باشد چراکه او در آن زمان در دفتر استاد معجون سازی بوده و چون بلافاصله به او نوشدارو داده بودند هیچ صدمه‌ی جدی بی به او وارد نشده بود. درواقع، گریفندوری‌ها عموماً بیش‌تر دغدغه‌ی مسابقه‌ی بعدی‌شان در برابر تیم هافلپاف را داشتند زیرا بسیاری از آن‌ها می‌خواستند شاهد تنبیه جانانه‌ی زاخاریاس اسمیت؛ بازیکن مهاجم تیم هافلپاف باشند که برای گزارش مسابقه‌ی افتتاحیه با تیم اسلیترین، سزاوار مجازات بود.

اما هری پیش از آن هیچ‌گاه تا این حد یه کوییدیچ بی‌علاقه نبود. به‌سرعت داشت نسبت به دراکومالفوی وسواس پیدا می‌کرد. هنوز هم در هر فرصتی نقشه‌ی غارتگر را بررسی می‌کرد و گاهی از مسیری بیراهه به‌جایی می‌رفت که مالفوی در آن جا بود اما هنوز او را سرگرم انجام کاری غیر از امور عادی ندیده بود. و همچنان مواقعی بود که مالفوی به‌طور توجیه‌ناپذیری از روی نقشه ناپدید می‌شد…

اما هری وقت زیادی برای بررسی این مسئله نداشت و علت آن وجود تمرین کوییدیچ، تکالیف درسی و این واقعیت بود که اکنون دیگر به هر جا که می‌رفت مک لاگن و لاوندر براون به دنبال او راه می‌افتادند.

نمی‌توانست بگوید کدام یک از آن دو آزاردهنده‌ترند. مک لاگن با جریان بی‌وقفه‌ی کنایه‌ها و اشاره‌های غیرمستقیمش یکسره می‌کوشید به او بگوید که برای دروازه‌بانی دایم تیم، خودش از رون بهتر است و حالا که هری به‌طور منظم بازی او را می‌بیند بی‌تردید به همین نتیجه خواهد رسید. از طرف دیگر دوست داشت از بازیکنان دیگر انتقاد کند و برنامه‌های مفصلی را برای تمرین کوییدیچ مطرح کند به همین دلیل هری بارها ناچار می‌شد به او یادآوری کند که چه کسی کاپیتان است.

در این میان، لاوندر نیز یکسره بااحتیاط به سراغ هری می‌آمد تا با او درباره‌ی رون گفتگو کند که در نظر هری بسیار ملال‌آورتر از سخنرانی‌های مک لاگن درباره‌ی کوییدچ بود. در ابتدا، از این موضوع بسیار رنجیده بود که چرا به فکر هیچ کس نرسیده بود که به او بگوید رون در درمانگاه است. او گفته بود:

آخه ناسلامتی من دوست مخصوصش هستم!

اما متأسفانه لاوندر اکنون دیگر تصمیم گرفته بود این فراموش‌کاری هری را ببخشد و بسیار مشتاق بود که با هری وارد گفتگوهای مفصلی درباره‌ی احساسات رون بشود؛ تجربه‌ی بی‌نهایت ناخوشایندی که هری اگر می‌توانست باکمال میل از آن صرف‌نظر می‌کرد.