کتاب هری پاتر و جام آتش-جلددوم

درباره کتاب هری پاتر و جام آتش
کتاب «هری پاتر و جام آتش» Harry Potter and the goblet of Fire نوشته‌ی «جی.کی رولینگ» در 8 جولای سال 2000 منتشر شد. این اثر چهارمین جلد از سری کتاب‌های افسانه‌ای «هری پاتر» harry potter است که به دلیل حجم بالای اثر، نسخه‌ی فارسی آن در دو جلد به چاپ رسیده است. جلد دوم آن که در اینجا به نقد و بررسی آن می‌پردازیم شامل فصل بیست‌ویک تا سی‌وهفت است که عبارت‌اند از:
جبهه‌ی آزادی‌بخش جنه‌ای خانگی
وظیفه‌ی غیرمنتظره
جشن کریسمس
خبر داغ ریتا اسکیتر
تخم طلا و چشم سحرآمیز
مرحله دوم
بازگشت پانمدی
دیوانگی آقای کراوچ
خواب
قدح اندیشه
مرحله‌ی سوم
گوشت، خون و استخوان
مرگ خواران
جادوی قبلی پیش
محلول راستی
جدایی راه‌ها
آغاز
داستان کتاب «هری پاتر و جام آتش» درباره‌ی مسابقه‌ای بزرگ و نفس‌گیر بین مدرسه‌ی هاگوارتز و دو مدرسه‌ی جادوگری دیگر است. در این مسابقه تنها سه نفر حق شرکت دارند و باید حداقل هجده سال داشته باشند ولی به طرز عجیبی نام هری پاتر نیز برای شرکت در این مسابقه خوانده می‌شود. این مسابقه مرگبار است و «آلبوس دامبلدور» Albus Dumbledore، مدیر مدرسه‌ی علوم و فنون جادوگری هاگوارتز و استادان دیگر تمایل به شرکت هری در این مسابقه را ندارند ولی هیچ کس نمی‌تواند از قوانین دنیای جادوگری سرپیچی کند. حریفان هری پاتر در این مسابقه ویکتور کرام از مدرسه دورمسترانگ، فلور دلاکور از مدرسه بوباتون و سدریک دیگوری از مدرسه هاگوارتز هستند که بسیار دانش‌آموزان قوی و شاخصی هستند. در این مسابقه اتفاقات غم‌انگیزی می‌افتد و سدریک دیگوری به دست «لرد ولدمورت» Lord Voldemort کشته می‌شود. در این کتاب از مجموعه‌ی هری پاتر «ولدمورت» لرد سیاه خبیث به شکل فیزیکی خود برمی‌گردد و با هری پاتر روبه‌رو می‌شود.
در بخشی از کتاب هری پاتر و جام آتش می‌خوانیم
صبح روز بعد از کریسمس همه دیر از خواب بیدار شدند. سالن عمومی گریفندور آرام‌تر از چند هفته‌ی اخیر بود. بسیاری از دانش آموزان هنگام صحبت کردن با یکدیگر خمیازه می‌کشیدند. موی هرمیون دوباره وزوزی شده بود. او به هری گفت که برای صاف کردن مويش از مقدار زیادی معجون نرم‌کننده‌ی مو استفاده کرده است. کج پا روی پای هرمیون لمیده بود و خرخر می‌کرد. هرمیون در حالی که پشت گوش‌های کج پا را می‌خاراند با خونسردی گفت:
خیلی دنگ و فنگ داره. به زحمتش نمی‌ارزه که آدم هر روز موهاشو صاف کنه.
ظاهراً رون و هرمیون بی آن که با هم صحبتی بکنند به این نتیجه‌ی مشترک رسیده بودند که درباره‌ی بگومگویشان با هم حرف نزنند. با این‌که با حالت خشک و رسمی با هم حرف می‌زدند رفتارشان دوستانه بود. رون و هری در اولین فرصت گفتگوی هاگرید و خانم ماکسیم را برای هرمیون بازگو کردند. ولی برخلاف رون هرمیون از دورگه بودن هاگرید چندان شگفت‌زده نشد. او شانه‌هایش را بالا انداخت و گفت:
– من حدس می‌زدم. می‌دونستم که غول اصیل نیست چون اونا قدشون شش متره. ولی این همه حساسیت روی غول‌ها بی‌دليله. همه‌ی غول‌ها که خطرناک نیستن… این درست مثل تعصبیه که مردم روی گرگینه‌ها دارن… این طرز فکر مربوط به تعصب خشک و غیرمنطقیه.
قیافه‌ی رون طوری شد که گویی می‌خواست با نفرت چیزی بگوید اما شاید برای اجتناب از یک دعوای دیگر از این کار منصرف شد و دور از چشم هرمیون با ناراحتی سرش را تکان داد.
اکنون پس از گذراندن اولین هفته‌ی تعطیلات زمان پرداختن به تکالیفشان فرارسیده بود. در طول هفته‌ی اول کریسمس همه تکالیفشان را فراموش کرده بودند اما حالا که کریسمس گذشته بود همه از جنب‌وجوش افتاده بودند، همه غیر از هری که بار دیگر عصبی و نگران شده بود. مشکلش این بود که بعد از کریسمس روز بیست و چهارم فوریه خیلی نزدیک‌تر از قبل به نظر می‌رسید در حالی که او هنوز هیچ اقدامی برای کشف معمای تخم طلایی نکرده بود. از آن به بعد هر بار به خوابگاه می‌رفت تخم طلایی را از صندوقش درمی‌آورد و باز می‌کرد و با دقت به صدای گوش‌خراش آن گوش می‌داد بلکه از راز آن سر درآورد. او تمام سعی و تلاشش را به کار می‌بست تا بفهمد آن صدا شبیه به چیست اما غیر از صدای سی ساز اره مانند ارکستر اشباح هیچ‌چیز دیگری به نظرش نمی‌رسید. هری تخم را می‌بست و آن را به‌شدت تکان می‌داد. بعد دوباره آن را باز می‌کرد که ببیند صدای آن تغییر کرده است یا نه.