کتاب شریدر به روایت شریدر

درباره ی کتاب:
پل شریدر از چهره های اصلی سینمای دهه ی 1970 آمریکاست. در مقام منتقد فیلم یکی از مهمترین کتاب های نظری سینمای این دهه را نوشته است: سبک استعلایی در سینما؛ در مقام فیلمنامه نویس، مهمترین و دوران سازترین فیلم این دهه را نوشته است: راننده ی تاکسی و در عین حال با کارگردان های مهم این دهه مثل اسپیلبرگ، دی پالما و پولاک همکاری داشته است؛ در مقام کارگردان هم با فیلم پرولتری شکست خورده ی کارگران صنعتی کارش را در این دهه شروع کرد تا با چشیدن طعم شکست، به جهان مورد علاقه ی برسونی – الهیاتی اش در ژیگولوی آمریکایی برسد.
ماهیت تفصیلی و تحلیلی کتاب، به گونه ای است که مترجم را از نوشتن مقدمه ای مفصل درباره ی وجوه مختلف و متعدد کار شریدر معاف می کند. کتاب هم پس زمینه ی تربیتی و دینی شریدر را وامی کاود، هم درس هایی است در باب فیلم نامه نویسی از زبان یکی از خلاق ترین فیلمنامه نویسان همه ی دوران ها، هم تحلیلی است هوشمندانه از نسل فیلمسازان دهه ی 1970، و هم نشان می دهد که کارگردانی با دغدغه ها و تربیت دینی چگونه مضامین الهیاتی را در فیلم هایش بسط می دهد. این جنبه ی آخر دست کم می تواند ماهیت پدیده ای به نام سینمای دینی و البته خلف آن سینمای معناگر را در ایران مسئله زا کند. بخش پایانی کتاب گزیده ای است از نقدها و نوشته های شریدر در دوره ی نقدنویسی، که برخیشان هم اینک از نوشته های کلاسیک نقد فیلم محسوب می شوند.