کتاب سوژه ی لاکانی (بین زبان و ژوئیسانس)

درباره ی کتاب:
لاکان نظریه ای اساسا جدید درباره ی سوبژکتیویته پدید می آورد. لاکان راونکاو، برخلاف بیشتر پساساختارگرایانی که به دنبال واسازی و حذف مفهوم سوژه ی انسانی اند، مفهوم سوبژکتیویته را بسیار مهم می داند و به کاوش در معنای سوژه بودن، نحوه ی سوژه شدن فرد و عوامل شکست در سوژه شدن می پردازد. بروس فینک در این کتاب خوانندگان را در هزارتوی نظریه ی لاکانی راهنمایی می کند و به شرح و بسط مفاهیم محوری او از قبیل دیگری، ابژه ی a، بیگانگی و جداسازی، ساختار زبان مانند ناخودآگاه، استعاره ی پدری، ژوئیسانس، و تفاوت جنسی می پردازد و دانشی عمیق از کار نظری و بالینی لاکان ارائه می دهد.
سوزان باک مورس می گوید: «بروس فینک جنبه ای از کار لاکان را به ما معرفی می کند که در اقبال به نظریه ی او مغفول مانده است: به گفته ی فینک لاکان نمی خواهد مرگ سوژه را اعلام کند بلکه ولادت دوباره ی آن را با تمام نیروی شناختی و اخلاقی اش وعده می دهد. مسئولیت اخلاقی سوژه از عدم امکان منطقی آشناترین تجربه های بشری برخاسته است – این واقعیت که چیزی به نام رابطه ی جنسی وجود ندارد؛ یا ژرف ترین میل ما از آن ما نیست؛ یا جنسیت زنانه به جنسیت زن ها ربط ندارد؛ یا اختگی ای که از آن می ترسیم قبلا اتفاق افتاده است.»