کتاب سلام مترسک

کتاب سلام مترسک رمانی به قلم منیرالدین بیروتی است. این رمان اولین بار در سال 1388 به چاپ رسیده و 342 صفحه دارد.

منیرالدین بیروتی، نویسنده‌ی معاصر ایرانی، در خرداد سال 1349 در بغداد متولد شد. بیروتی فعالیت ادبی را در سال 1376 با انتشار داستان کوتاهی در مجله‌ی آدینه شروع کرد. از آن موقع تاکنون، او چهار مجموعه‌داستان و چهار رمان منتشر کرده است. او تاکنون دو بار موفق به کسب جایزه‌ی ادبی هوشنگ گلشیری شده است. بار اول در دوره‌ی چهارم این جایزه و در دسته‌بندی بهترین مجموعه‌داستان اول این جایزه را کسب کرد. بار دوم نیز در دوره‌ی ششم، این جایزه را در دسته‌بندی بهترین رمان دریافت کرد.

سلام مترسک دومین رمان بیروتی است. او در این رمان در پی آشکار کردن تنش‌های مخفی است. بزرگ‌ترین هدف بیروتی در رمان سلام مترسک کاوش در فرهنگ است. او تلاش کرده این کار را به گونه‌ای انجام دهد که بار نوستالژیک در متن نداشته باشد و مخاطب صرفاً به عنوان تماشاچی این فرهنگ و خلقیات مردم باشد. یکی از ویژگی‌های این رمان زبان خاص آن است. به‌خصوص زبان دست‌نوشته‌های شخصیت اصلی، زبانی غیرمتداول است.

این رمان دو راوی غیرقابل‌اعتماد دارد که هرکدام ممکن است بخشی از حقیقت را پنهان کنند. روایت این اثر بسیار ساده و سرراست است. داستان رمان در دو بخش بیان می‌شود. بخش اول با یادداشتی از شخصی به نام مسعود آغاز می‌شود. او توضیح می‌دهد که آن‌چه در این کتاب نوشته شده، یادداشت‌های فردی به نام صارم است. صارم این یادداشت‌ها را در زندان نوشته‌ است. در ادامه مسعود زندگی صارم را برای مخاطب شرح می‌دهد. بخش دوم رمان را راوی سوم‌شخص بیان می‌کند. زبان این بخش کمی سخت است و طول می‌کشد تا خواننده به آن عادت کند. در ادامه‌ی کتاب، داستان زندگی صارم و یادداشت‌‌هایش را می‌خوانیم.