کتاب سایکوسیس 4:48

درباره ی کتاب:
سایکوسیس 4:48 آخرین و به نوعی غریب ترین متن سارا کین ( 1999 – 1971 ) نمایشنامه نویس پر مناقشه و تاثیرگذار انگلیسی است. کین در اوج فروپاشی عصبی و ذهنی خود، و در زمان اقامت گاه و بی گاهش در آسایشگاه روانی، متن را می نویسد و سه ماه پس از نوشتن آن خودکشی می کند؛ یک وصیت نامه ی هنری. متن را نه فقط به دلیل رویکرد ضد روانشناسی اش بلکه در پرتو حضور مفاهیمی چون بدن و ارتباط آن با ذهن، رنج و درد، ایده ی خودکشی، خود ویرانگری مفرط و… نیز می توان در ارتباطی تنگاتنگ با مفاهیم برساخته ی آرتو دانست.
سایکوسیس 4:48 متنی است مثله شده، در خود منفجر و فرو پاشیده، چنان که خود کین در یکی از همین قطعات می نویسد:« ذهن من توی هجوم همین تیکه پاره های مثله شده درهم و برهمه »؛ هجومی جنون آسا از مونولوگ، دیالوگ، اعداد، شعر، ارجاعات کتاب مقدسی، خطابه، هذیان و… با کمترین توضیحات و پیشنهادات اجرایی و متنوع ترین زبان نمایشی.
این گسیختگی حتی در ظاهر بصری متن نیز وجود دارد؛ تکه هایی جا به جا شده اند، فضاهایی خالی گذاشته شده اند و حتی صفحه ای نیز سفید. متن، در کلیت خویش، تصویرگر سوژه ای تا خورده است؛ تقابلی با نظام اعظم روانشناسی از یک سو، و با خود و درونیات خویشتنش از سوی دیگر؛ جلوه ای از پدیدارشناسی سوژه ی رو به زوال. در نهایت، می توان اطمینان داشت که در مواجهه با یکی از غریب ترین و سخت ترین متون نمایشی برای خواندن و اجرا قرار گرفته ایم…