کتاب سایه های صحرا (ایران باستان در جنگ)

گزیده ای از کتاب:
داستان جنگاوران پارس بیش از سه هزار سال قبل با ظهور هندوایرانی ها در آسیای مرکزی آغاز می شود. اسب خیلی بیشتر اهلی شده بود و مهاجمان هندوایرانی، مانند یونانیان عصر هومر، گردونه ران توصیف شده اند. شاید این دوران از اسب بدون زین و لگام برای گرد آوردن گاو و گوسفند استفاده می شده است. در هر حال مناسب ترین وسیله برای نقل و انتقال نجیب زاده ها گردونه بود. ایرانیان به سوی غرب سرازیر شدند و هندی ها عازم شبه قاره ی هند، و هر جا که رسیدند وحشت برانگیختند. در شرق خوارزمیان، سغدی ها، باکتریایی ها، و دیگران به سرزمین هایی که قبایلی همچون دراویدی ها به طور پراکنده ساکن بودند هجوم بردند و در غرب مادها و پارس ها نواحی تحت حکومت عیلامیان، مانایی ها، و قبایل کاسپی را اشغال کردند و زبان خود را به ساکنان این منطقه دادند. شاید بتوان این ایرانیان را شبیه ترک های بعدی فرض کرد که آذربایجان و آناتولی را به تصرف خود درآوردند. مادها که اسب های مورد نیاز امپراتوری آشور را تامین می کردند به زودی برای به چالش طلبیدن این امپراتوری قدرت کافی یافتند. طبق گفته ی هرودوت، هووخشتره [کیاکسار] سربازان قبایل ماد را به صورت ارتشی با واحدهای نیزه دار و سواره نظام سازماندهی کرد و به این ترتیب نیروی منظمی به وجود آورد، اما تا دوران کوروش کبیر ارتش ماد و پارس شکل منسجمی به خود نگرفت. تقریبا در همان زمان ارامنه از آناتولی وارد آذربایجان شدند…