کتاب خورخه لوئیس بورخس

درآمد:
با نفرینی به دنیا آمد. دنیا به چشم خورخه لوئیس بورخس میانسال، یکی از شناخته شده ترین و پرافتخارترین شخصیت های قرن ادبی بیستم، روز به روز تاریک تر می شد، اما نه آنطور که در آثار بسیاری از نویسندگان بزرگ درباره ی تراژدی های انسانی می بینیم، بلکه به شیوه ای شخصی و جسمانی. تراژدی بورخس موروثی بود؛ اعضای خانواده ی بورخس نسل های متمادی با ضعف بینایی دست و پنجه نرم کرده، در گذر زمان دیده بودند که منظره ی همه چیز مقابل دیدگانشان تیره می شود و نهایتا در تاریکی مطلق به تلاش خود ادامه داده بودند.
بورخس هنگامی که هنوز جوان بود و درک چندانی از جهان نداشت، کتاب خواندن را شروع کرده بود تا غرق در کلماتی شود که دیگران پیرامون دنیاهای دیگر نوشته بودند. قابلیت های ادبی اش وی را به سوی حرفه ی نویسندگان و منتقدان، کسانی که ناچارند صدها جلد کتاب بخوانند، سوق داده بود. او نیز به نوبه ی خود قلم به دست گرفته بود. تقدیر چنین بود که نوشته هایش نماد قدرت ادبی وطنش آرژانتین شود. او ندای تاریخ این کشور می شد؛ تاریخی که اجداد خودش به آن جهت داده بودند. اما حالا روشنایی برای مردی که شهرتش را مدیون واژه هایش بود رو به تاریکی می گذاشت. حرفه ی او چه بسا به نقطه ی اوج خود رسیده بود. نفرین خانوادگی تمام عمر همراهش بود. پدرش کور شده بود. او زوال بینایی مادربزرگش را به چشم دیده بود و حالا ظاهرا نوبت خودش رسیده بود. آینده اش چه می شد؟