کتاب انکار حضور دیگری (درآمد به تبارشناسی رمان و نقد ادبی)

درباره ی کتاب:
اگر معناهای ما با مرگ معنای مولف آغاز شده باشند، جز فرم یا صورت مادی متن که هر یک از ما به دلخواه خود برای پر کردن آن هجوم می بریم، منشاء مشترک دیگری ندارند. در نتیجه، من و تو به جای آن که مجال دهیم تا متن سخن گوید، صدای متن را در صداهای خود خفه و خاموش می کنیم. برای خاموش کردن صدای متن کشتن «مولف» لازم می آید. متن که از روح نشئت گرفته است خود به خود نمی میرد. مرگ مولف فراخوانی به کشتن روح، و کشتن روح قلب کردن روح به شیء و از آن بدتر به خمیرمایه ای است که شکل بخشی آن به دست من و تو و هر خواننده ای باید بی مزاحمت انجام گیرد. اگر این درست باشد، پس می بینیم که در نظریه و در واقع فراخوانش «مرگ مولف» چه جباریت و استبدادی نهفته است.
متن و به طور کلی کار هنری و ادبی که با زحمت و توانش و خلاقیت پدید آورنده ترکیب و تالیفی را که قبلا نبوده در وجود آورده است صدایی است که پدید آورنده آن را گویا کرده است. این صدا ممکن است صدای شخص مولف نباشد. این صدا چه بسا صدای قدیسی یا ابلیسی باشد، لیک این مولف است که محمل اعلان این صدا شده است.
برای شنیدن این صدا بیش از آن که بگوییم لازم است که بشنویم. متن برای من و تو در حکم یک دیگری یا غیریتی است که ما را به شنیدن صدای خود فرامی خواند. این صدا هر قدر هم که به انحای مختلف شنیده شود و هر قدر هم که با صداهای متکثر ما درآمیزد نقش گرانیگاه و فراگردآورنده دارد و نقش فرمی تهی که هر کس به دلخواه خود آن را پر تواند کرد.