کتاب اسپینوزا و ما

درباره ی کتاب:
اسپینوزا و ما سومین اثری است که آنتونیو نگری، پس از «نابهنجاری وحشی» و «اسپینوزای برانداز» به طور کامل به اسپینوزا اختصاص داده شده است. نگری در اثر حاضر علاوه بر اشارات تلویحی به اهمیت اسپینوزا به لحاظ روی برتافتن از درکی دیالکتیکی از هستی (درکی آغشته به قسمی غایت شناسی کمابیش مکتوب و محتوم، تداوم امر قدیم از رهگذر آوفهبونگ، و ناممکن ساختن پدید آمدن «امر نو» ی یکسره رادیکال)، تاکیدی مکرر و وسواسی بر این دارد که اسپینوزا را نمی توان به هیچ وجه مدرن دانست. اسپینوزا به سبب تن ندادن به فسلفه ی سوژه و قراردادگرایی و در عوض، پافشاری بر طرح قسمی هستی شناسی که امکان درک قدرت برسازنده ی انبوه خلق را میسر می سازد، نه فقط ربطی به فلسفه ی مدرن ندارد بلکه صرفا بدین معنا در دوره ی مدرن قرار دارد تا به نقد و افشای این دوران و همه ی آن چیزهایی بپردازد که تفکر و سیاست مدرن از آغاز طرد کرده اند. لذا به جای تلقی فردگرایانه از سوژه، با آن آزادی ادعایی خواست ها و انتخاب هایش، افراد را مجموعه های متغیری از بدن ها و امیال می بیند که در جهانی سرشار از تاثیر و تاثر، به نسبت قدرتشان حق و پایداری خویش را در هستی بر کرسی می نشانند.