کتاب آسمانی تر از نام خورشید (زندگی و شعر فریدون مشیری – دو جلدی)

درباره ی کتاب از زبان عبدالحسین زرین‌‌کوب:
«با چنین زبان ساده، روشن و درخشانی است که فریدون، واژه به واژه با ما حرف می‌زند، حرف‌هایی را می‌زند که مال خود اوست، نه ابهام‌گرایی رندانه، شعر او را تا حد هذیان، نامفهوم می‌کند و نه شعار خالی از شعور آن را به وسیله ی مریدپروری و خودنمایی می‌سازد. شعر او، زبان در سخن شاعری است که دوست ندارد در پناه جبهه ی خاص، مکتب خاص و دیدگاه خاص خود را از اهل عصر جدا سازد. او بی‌ریا عشق را می‌ستاید، انسان را می‌ستاید و ایران را که جان او به فرهنگ آن بسته است دوست دارد.»
گزیده ای از اشعار:
تنها درخت کوچه ی ما‌ ـ در میان شهرـ
تیری‌ست بی‌چراغ‌!
اهل محله، مردم زحمت‌کشِ صبور،
از صبح تا غروب،
در انتظار معجزه‌ای ـ شایدـ
در کار برق و آب
امضای این و آن را طومار می‌کنند.
شب‌ها، میان ظلمتِ مطلق، سکوتِ محض
بر خود هجوم دغدغه را تا سرودِ صبح
هموار می‌کنند.
گفتم: «سرود صبح؟»
ـ آری، به روی شاخه ی آن تیرِ بی‌چراغ
زاغان رهگذر،
صبح ملولِ گم‌شده در گرد و خاک را
اقرار می‌کنند!