کتاب آب، بابا، ارباب

درباره ی کتاب:
گاوینو لدا نویسنده ی این کتاب در ادبیات امروز پدیده ی یگانه و شگرفی است. چوپان زاده ای که تا سن بیست سالگی بیسواد بوده و در زادگاهش در گوشه ی دور افتاده ای از جزیره ی ساردنی – «پشت کوه» – زندگی می کرده است. زندگی چوپانی، زندگی گیاهی، «زندگی درختچه ی بخت برگشته ای که دست هوسباز باد دانه اش را جایی نامناسب، بالای دیواری یا لبه ی پرتگاهی نشانده باشد.» اما او با این سرنوشت کنار نمی آید. به گفته ی خودش از تنها تفاوتی که با آن درخت نگون بخت داشته یعنی توانایی راه رفتن، توانایی گذاشتن و رفتن بهره می گیرد. از سرنوشت گیاه بی ریشه ی بالای دیوار می گریزد، به شورش در برابر پدر یا اقتدار پدرسالاری بر می خیزد، نظم بی خلل جامعه ی سنتی چوپانی و سلسله مراتب ساده ی ارباب نوکری اش را زیر پا می گذارد. راه دیگری را که به نظر همگنانش دیوانگی می رسد پیش می گیرد و در دوری از مناسبات خشن و ساده و شبه حیوانی دنیای چوپانی تا آنجا پیش می رود که به جهان تجریدی زبان و ادبیات می رسد.
«آب، بابا، ارباب» نه فقط گزارش پیروزی یک مبارزه ی طولانی غول آسا که قصه ی خود این مبارزه ی روز به روز و سال به سال و به تعبیری در طول تاریخ هم هست، مبارزه ای که در دو سطح متفاوت فردی – درونی و اجتماعی – تاریخی پیش می رود. یعنی اینکه خواننده نباید گول ظاهر ساده و بی پیرایه ی چوپانی (پاستورال!) اثر را بخورد، بلکه باید به مفهوم تاریخی و اجتماعی مبارزه ای هم بیندیشد که در همه جای این زندگینامه جریان دارد…