کابوی تحمل ناپذیر(پنج داستان و دو خطابه)

معرفی کتاب کابوی تحمل ناپذیر: پنج داستان و دو خطابه
کتاب کابوی تحمل ناپذیر: پنج داستان و دو خطابه به قلم نویسنده و شاعر شیلیایی روبرتو بولانیو، اثری خواندنی و جذاب است که دغدغه‌های مختلف بولانیو را به تصویر می‌کشد.

کتاب کابوی تحمل ناپذیر: پنج داستان و دو خطابه (El Gaucho Insufrible) برنده جایزه ادبی آلتاتر 2004 شده است و شامل عناوینی چون جیم، کابوی تحمل ناپذیر، پلیس موش های صحرایی، سفر آلبارو روسلو، دو قصۀ کاتولیک، ادبیات + بیماری = بیماری و افسانۀ کثولهو می‌باشد.

در داستان اول، جیم با هدف رفتن به سفری کوتاه به شهر پرو می‌رود و برای همیشه خودش را گم می‌کند. داستان کابوی تحمل‌ناپذیر درباره‌ی مردی مهربان، مراقب خانواده، وکیلی زبردست و بدون خطا به نام مانوئل پروا است. او دارای دو فرزند به نام‌های «ببه» و «کوکا» می‌باشد که حقایق تلخ زندگی را از آن‌ها پنهان کرده است. او همسر خودش را از دست داده و روزی تصمیم به سفری طولانی به شهر مورد علاقه‌اش به نام بوئنوس آیرس می‌گیرد و …

داستان سوم موش‌هایی را به تصویر می‌کشد که برای ادامه‌ی بقای خود دائماً در حال سفر هستند و در این جا‌به‌جایی‌ها یک موش پلیس وارد فضای ماجراجویانه‌ای می‌شود.

در سفر آلبارو روسلو داستان نویسنده‌ای را خواهید خواند که برای ملاقات رقیب کاری‌اش خطرهای سفر را قبول می‌کند. داستان آخر کمی متفاوت‌تر از چهار داستان دیگر است و به روایت سفر روحی مردی می‌پردازد که از 17 سالگی حالت‌های عجیب و مالیخولیایی داشته است.

روبرتو بولانیو هنگام تحویل این کتاب به ناشرش هرگز فکرش را نمی‌کرد که روزهای آخر عمرش باشد و در کمتر از 15 روز در انتظار پیوند کبد از دنیا رفت. او خطابه‌‌ی اولش را پس از اطلاع از بیماری کشنده‌ی خود نوشت. در این خطابه بولانیو در خصوص وضعیت بیماری تفکر می‌کند و رابطه‌ی بیماری و ادبیات را مورد بررسی قرار می‌دهد.

در خطابه‌ی دوم نویسندگان اسپانیایی زبان را مورد انتقاد قرار می‌دهد و حتی از گابریل گارسیا مارکز، رمان‌نویس مشهور کلمبیایی و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل هم ایراد می‌گیرد.

کتاب کابوی تحمل‌ناپذیر پر از دغدغه‌ها و تحیرهای انسان‌های مدرن است. انسانی که در همه اتفاقات تردید دارد و این شک‌ها زندگی‌اش را به خطر می‌اندازد. این درگیری‌ها شخصیت‌های داستان را به چالش می‌کشد. شخصیت‌هایی که در انتهای سفرهای خود پیروز نمی‌شوند و به گفته‌ی نویسنده تمام مسافران محکوم به شکست هستند.

روبرتو بولانیو را بیشتر بشناسیم:

روبرتو بولانیو (Roberto Bolano) شاعر و رمان‌نویس بزرگ شیلیایی در سال 1953 متولد شد و در سال 2003 دار فانی را وداع گفت. او در سال 1973 برای کمک به تأسیس انقلاب و حمایت از آلنده از مکزیک به شیلی برگشت، اما بعد از جنگ پینوشه، دستگیر و بازداشت شد و 8 روز به اسارت برده شد.

در بخشی از کتاب کابوی تحمل ناپذیر: پنج داستان و دو خطابه می‌خوانیم:

در نگاه آن‌ها که خوب می‌شناختندش، مانوئل پِرِدا بیش و پیش از هر چیز دو خصیصۀ ‌بی‌مثال داشت: پدری رقیق‌القلب بود و مراقبِ خانواده و وکیلی بری از خطا با کارنامه‌ای بی‌نقص، آن ‌هم در سرزمین و زمانه‌ای که صداقت در کار وکالت خریداری نداشت. شاهدِ مثال خصیصۀ اول پسر و دخترش، بِبِه و کوکا، بودند که کودکی و نوجوانی شادی را از سر گذرانده بودند و از آن جا که پردا مسئولیت کارهای اساسی زندگی را خود بر عهده می‌گرفت، بعدها سرزنشش‌ کردند که واقعیت‌های ناخوشایند زندگی را از آن‌ها پنهان کرده و نقدشان خاصه به ‌خاطر آن بود که کارهای مربوط به زندگی روزمره را فقط خودش انجام داده بود. از شغلش در مقام وکیل چیز چندانی نمی‌توان گفت. پول روی پول می‌گذاشت و بیشتر دوستی می‌کرد تا دشمنی  که کار کمی هم نبود  وقتی بین قاضی شدن یا کاندیداتوری در حزبی سیاسی حقِ انتخاب داشت، بی‌درنگ کرسی قضاوت را برگزید. گرچه می‌توانست در سیاست پیروز شود و گفتن ندارد که معنای این کارش چشم‌پوشی از پول ‌و پله‌ای بود که ممکن بود در عرصۀ سیاست عایدش شود.

بااین‌حال بعد از گذشت سه سال و سرخورده شدن از دستگاه قضا، زندگی اجتماعی را رها کرد و دست‌کم برای مدتی، شاید هم برای سالیانی مدید، مطالعه و سفر را پیشه کرد. طبیعتاً خانم پردایی، با نام ‌خانوادگی هیرشمن، هم در کنارش بود که می‌گفتند وکیل دیوانه‌وار عاشق اوست. عکس‌هایی هم در دست است که بر این مسئله مُهر تأیید می‌زند: در یکی از عکس‌ها پردا کت‌ و شلواری مشکی به تن با زنی بلوند، بلوندی کم‌و‌بیش مونقره‌ای، تانگو می‌رقصد. زن رو به لنز دوربین لبخند می‌زند، درحالی‌که چشمان وکیل مثل چشمان یک خوابگرد یا یک قوچ فقط ‌و فقط روی زن ثابت مانده. متأسفانه، وقتی کوکا پنج‌ساله و ببه هفت‌ساله بود، خانم پردا ناگهان از دنیا رفت. مرد زن‌مُردۀ ‌جوان، جناب وکیل، دیگر هرگز ازدواج نکرد، گرچه زنان متعددی (هرچند نه در مقام معشوقه) در حلقۀ ‌روابط اجتماعی‌اش می‌پلکیدند و علاوه‌ بر‌ این، تمام شروط لازم را برای تبدیل شدن به خانم پردای تازه داشتند.