هنر همیشه بر حق بودن(38 راه برای پیروزی در هنگامی که شکست خورده اید)

درباره ی کتاب:
آرتور شوپنهاور، فیلسوف نامدار آلمانی، در این کتاب، که اثری منحصر به فرد در مجموعه آثار اوست، رهنمودهایی برای غلبه بر حریف در بحث و مجادله بیان می کند. در این رهنمودها به ظاهر آنچه اصل است غلبه بر حریف به هر تدبیری است و غالبا مطالبی آمده است که جنبه ی جدلی دارد نه استدلالی. با این حال از منظری دیگر خواننده در این کتاب با برخی آفات بحث و استدلال آشنا می شود آفاتی که به کرات در گفتگوها و بحث های روزمره نیز رخ می نمایند.
گزیده ای از کتاب:
آیا مقصود شوپنهاور از نگارش جستار «هنر همیشه بر حق بودن» فعالیتی کنایه آمیز بود؟ این جستار توصیه های عملی نیشداری درباره ی چگونگی غلبه بر رقیب در مجادله بیان می کند، توصیه هایی که بی هیچ عذر و بهانه ای ماکیاولیایی هستند. به قول شوپنهاور: «جدل مناقشه آمیز عبارت است از هنر مباحثه به گونه ای که شخص فارغ از درستی یا نادرستی موضعش از آن عقب نشینی نکند.» شوپنهاور در این رساله عمدا – و اگر نه به کنایه ولی به صورتی تحریک آمیز- از سوفسطاییان دوران باستان تقلید می کند. همانطور که می دانیم سقراط و افلاطون نسبت به سوفسطاییان دیدگاهی منفی داشتند و آنها را افرادی می دانستند که در قبال دریافت اجرت و بی توجه به حقیقت و عدالت، به دیگران می آموختند چگونه هر ناراستی را راست و هر راستی را ناراست جلوه دهند. بنابراین سقراط و افلاطون نسبت به سفسطه موضعی کاملا تحقیرآمیز اتخاذ کردند. آنها خواهان دستیابی به خیر و حقیقت بودند و دو امر را از یکدیگر تمیز می دادند: اول دیالکتیک که به نظر ایشان عبارت بود از تحقیق صادقانه به وسیله ی پرسش و پاسخ و مباحثه و دوم استفاده ی سوفسطاییان از فنون خطابی و جاذبه های عاطفی صرفا به منظور ترغیب و اقناع مخاطب…