هنر فلسفه پردازی

معرفی کتاب هنر فلسفه پردازی اثر برتراند راسل
مقالات موجود در این جلد که برای اولین بار در قالب کتاب منتشر شده است ، در دوران جنگ جهانی دوم توسط برتراند راسل نوشته شده است ، هنگامی که وی کمتر به مسائل طوفانی جنگ هسته ای و مهار تجاوز کمونیستی می پرداخت. در آن سالها نویسنده مشغول تدریس فلسفه در دانشگاه های آمریکا بود و تأثیر فزاینده ای بر جمعیت دانشجویی آمریکا اعمال می کرد. مقاله های جمع آوری شده در اینجا اساسا به “هنر حسابرسی” در زمینه های ریاضیات ، منطق و فلسفه می پردازند.

توضیحات
کتاب هنر فلسفه پردازی نوشته ی برتراند راسل است به ترجمه ی شادی فروتنیان و چاپ انتشارات پیله.

کتاب پیش رو مجموعه ای از مقالات راسل را که در سال های تدریس او در دانشگاه های فلسفه نگارش شده اند و به طور کلی به هنر فرض کردن در حوزه ی ریاضیات، منطق و فلسفه می پردازند در خود جای داده است.

راسل با زبانی ساده و شگفت انگیز مسائل مهم فلسفی را مطرح می سازد و به شکلی دقیق و با مهارت به بررسی تجزیه و تحلیل فلسفی می پردازد. او در اثر پیش رو از فلسفه و فیلسوف می گوید و پیرامون ریاضیات و استنتاج قلم می گرداند و آن چنان میان این دو مقوله پیوند برقرار می سازد که گویی از ابتدا به هم پیوسته بوده اند.

مخاطب با کمک کتاب حاضر ابزاری به دست می آورد که برای ساخت فردیت و جامعه ای بهتر کاربردی است، ابزاری که انسان کنونی هر روز کم تر از روز گذشته از آن بهره می گیرد و کم کم در حال حذف شدن است.

گزیده ای از کتاب
بسیاری از اعتقادات روزانه ما درواقع فقط بر اساس این قانون عادت حیوانات استوار هستند، هرچند علم ممکن است بتواند زمینه های آموخته شده را فراهم کند. ما انتظار داریم فردا خورشید طلوع کند، زیرا همیشه طلوع می کند. هنگامی که ما سیب می خوریم، انتظار داریم آن طعم سیب و نه گوشت گاو داشته باشد، زیرا سیب همیشه طعمی اینگونه داشته است. اگر از پشت پیچی نیمی از اسب را دیدید، انتظار دارید که نیم دیگر آن هم اسب باشد و نه گاو، زیرا هرگز حیوانی را ندیده اید که نیمه جلویی بدن آن شبیه اسب و نیمه عقبی مانند گاو باشد. این انتظارات عقلانی نیستند؛ شما ابتدا داده های خود را بررسی نمی کنید و سپس به نتیجه گیری برسید. اگر در حال افتادن هستید و انتظار دست اندازی را دارید، سراغ استدلال در مورد تاثیر برخورد بدن با زمین نمی روید؛ انتظار شما، هرچند ممکن است در اثر دست اندازهای قبلی ایجاد گردد، اما به هیچ وجه حس منطقی از آنها استنباط نمی شود. تجربه به نظر می رسد که می تواند در جسم حفظ شده و موجب افزایش انتظاراتی بیشتر فیزیولوژیکی تا ذهنی می گردد. در مثال بالا، وقتی نیمی از اسب را می بینید، احتمالا انتظار آگاهانه ای نسبت به نیمه دیگر ندارید، اما اگر نیمه دیگر آن گاو باشد، شوکی بزرگ را تجربه می کنید. این نشان می دهد که انتظارها وجود دارند، حتی اگر آگاهانه نباشند.