رمان سرگذشت ندیمه

دربارۀ کتاب:
اَفرد ندیمه ای است در حکومت تئوکراتیک جلید. او اجازه دارد روزی یک بار برای خرید در بازار از خانۀ فرمانده و همسرش خارج شود، بازاری که در آن تصاویر جای کلمات را گرفته اند، زیرا زنان دیگر حق خواندن ندارند. ندیمه ماهی یک بار به بستر می رود و دعا می کند که از فرمانده آبستن شود، چون در عصری که زاد و ولد کاهش پیدا کرده، ارزش اَفرد و سایر ندیمه ها تنها به بار آوری رحم آنهاست. اَفرد سالهای پیش را به خاطر دارد، روزگاری که با همسرش لوک، زندگی می کرد و با او نرد عشق می باخت؛ ایامی که با دخترش بازی و از او مراقبت می کرد، آن روزها که شغلی داشت و درآمدی، و از حق آموختن بهره مند بود، ولی حالا همه چیز به باد رفته…
سرگذشت ندیمه رمانی است آمیخته به طنز، هراس و هشدار که از آمیزش تیره و تار سیاست و روابط زن و مرد به طرزی هنرمندانه پرده بر می دارد. رمان اتوود به لحاظ تخیل آینده نگرش از جهاتی 1984 اورول را به خاطر می آورد.
گزیده ای از کتاب:
از روی صندلی بلند می شوم، پاهایم را زیر نور خورشید دراز می کنم. کفش های قرمز به پا دارم، پاشنه هایش برای حفظ سلامتی ستون فقراتم کوتاه است و برای رقص مناسب نیست. دستکش های قرمزم روی تخت است. آنها را برمی دارم و به دست می کنم، انگشت به انگشت. غیر از لفاف های دور صورتمان یکسره قرمز پوشیم: رنگ خون که شاخص وضعیت و جایگاه ماست. دامن هایمان ماکسی است؛ بلند و به حائل پهن و صافی که تا روی سینه ها می آید وصل است. آستین هایمان بلند است. لفاف های سفید نیز اجباری است. لفاف ها برای این است که نتوانیم کسی یا چیزی را ببینیم و دیگران نیز نتوانند ما را ببینند. رنگ قرمز به من نمی آید، قرمز رنگ مورد علاقه ام نیست. سبد خرید را بر می دارم و روی دستم می اندازم. درِ اتاق- نه اتاق من. نمی خواهم بگویم مال من…