رمان خوشبختی در راه است

درباره ی کتاب:
آلیس مانرو، برنده ی جوایز نوبل 2013 و من بوکر 2009، در این کتابش از حوادث دشوار زندگی و عواطف پیچیده ی قهرمانان خود داستان هایی خلق می کند که پژواکی پرطنین دارند و از بسیاری از رمان های هم عصر خود اثرگذارترند. قهرمانان این داستان ها با بردباری و شکیبایی خود، هر یک به گونه ای بر شوربختی هایی که به آنان تحمیل شده غلبه می کنند. در نخستین داستان، مادری که سه فرزند خویش را از دست داده، آرامش را در جایی می یابد که در خیالش هم نمی گنجیده و در داستان پایانی کتاب، قهرمان زن که ریاضیدانی برجسته است، در پی سفری پر فراز و نشیب، با احساس خوشبختی راهی سفری دیگر می شود.
گزیده ای از رمان:
دُری واقعا فکر می کرد که لوید دیوانه است و در آنچه نوشته بود هم ردپایی از لاف زدن های گذشته اش دیده می شد. جواب لوید را ننوشت. روزها از پی هم سپری شد. هفته ها. نظرش را تغییر نداد ولی هنوز هم به آنچه لوید نوشته بود، مثل راز، دو دستی چسبیده بود. و هر از گاهی وقتی داشت آینه ی دستشویی را تمیز می کرد یا ملافه ها را مرتب می کرد، احساسی به سراغش می آمد. تقریبا دو سال بود که به چیزهایی که معمولا مردم را خوشحال می کردند، مثل هوای خوب یا شکوفایی گل ها یا بوی نان، توجهی نکرده بود. هنوز هم دقیقا آن حس خودجوش خوشحالی را نداشت ولی یادش می آمد که چه جور حسی بوده. ربطی به هوا یا گل نداشت. این حس همان ذهنیتی بود که لوید گفته بود بچه ها جایی اند که لوید آن را گستره ی آن ها نامیده بود. وقتی این فکر به سراغش می آمد، برای اولین بار نه غم و غصه بلکه حس خوشی به او می داد…