رمان النور و پارک

گزیده ای از رمان:
آیا النور دلش برای پارک تنگ می شود؟ او می خواست خودش را در آغوش پارک رها کند و بازوهایش را درست مثل یک شریان بند دور او بپیچاند. اگر النور به پارک نشان دهد چقدر به او نیاز دارد پارک فرار خواهد کرد.
صبح روز بعد النور حال خوبی داشت. معمولا صبح ها حالش خوب بود. امروز صبح، وقتی بیدار شد، گربه ای احمق رو به رویش بود. گویا گربه نمی توانست بفهمد النور او را – و به طور کلی گربه ها را – دوست ندارد. بعد مادرش به او یک ساندویچ تخم مرغ – که ریچی نخواسته بودش – داد و یک گل شیشه ای تکه تکه شده به کت النور وصل کرد. مادرش گفت:«اینو تو یه مغازه ی وسایل دست دوم پیدا کردم. مایسی می خواستش، ولی من واسه تو نگهش داشتم.» او کمی وانیل به پشت گوش های النور مالید. النور گفت:«من قراره بعد از مدرسه برم خونه ی تینا.» «باشه خوش بگذره.» النور امیدوار بود که پارک توی ایستگاه اتوبوس منتظرش باشد، ولی اگر هم نبود، از او دلخور نمی شد. او آنجا بود. سمت راست ایستگاه ایستاده بود. یک کت سورمه ای و بالاپوش مشکی پوشیده بود و به النور نگاه می کرد. النور چند خانه ی باقی مانده را دوید تا به او برسد. بعد در حالی که با هر دو دست به او دست می داد، گفت:«صبح بخیر.» پارک خندید و یک قدم به عقب برداشت. «تو کی هستی؟»…