آینده انسان(زمینی کردن مریخ، سفر میان ستاره ای، جاودانگی، سرنوشت ما در فراسوی زمین)

تاریخ آدمی نشان می‌دهد که او بر آن است تا با هر ترفندی که شده نسل خود را در برابر حوادث طبیعی، چون زلزله‌ها و آتشفشانی‌های بالقوّه ویرانگر، اثرهای گلخانه‌ای، و . . . حفظ کند. دست‌آخر، چه خواسته باشیم چه نه، خورشید ستاره‌ای است که پس‌از گذشت نزدیک به چهار میلیارد سال، به اَبَرغولی تبدیل می‌شود و شعله‌های سوزان‌اش مدار زمین را فرا می‌گیرد، و هر جنبده‌ای را روی زمین خاکستر می‌کند. استیون هاکینگ می‌گوید «تنها شانس نجات ما در بلندمدّت این است که در سیّاره‌ی زمین پنهان نمانیم، بلکـه خود را به فضا برسانیم . . . من که خوش‌بیـن هستم. هرگاه بتوانیم تا دو قرن آینده خود را از بلایای طبیعی و انسانی مصون بداریم، آنگاه که در فضا پراکنده شویم، گونه‌های ما ایمن خواهند ماند. همین‌که مستعمـرات تازه‌ای برای خود دست و پا کنیـم، آینده‌ی ما تضمین می‌شود.» سـاکن شدن در فضـا به تکنـولوژی هوش مصنوعـی و محصـول آن، روبـات‌ها، و چه بسا تکنولوژی‌های بالاتر نیاز دارد، امّا چگونه؟ در این کتاب پای سخنان میچیو کاکو، استاد فیزیک نظری دانشگاه سیتی در شهر نیویورک، و نویسنده‌ی کتاب‌های پرفروشی چون آینده‌ی ذهن، فیزیک آینده، فیزیک ناممکن‌ها و جهان‌های موازی می‌نشینیم.
گزیده ای از کتاب:
هر قدر هم که ما از دیدن غروب های دل انگیز و عاشقانه، تنفس نسیم تازه ی اقیانوسی و گرمای مطبوع روزهای تابستانی متنعم شده باشیم، روزی فرا خواهد رسید که اینها همه پایان خواهد پذیرفت و سیاره ی ما نازیستگاهی بیش برای حیات آدمی نخواهد بود. سرانجام طبیعت بر ما غضب می کند و این همان کاری است که برای خیل گونه های حیات پیش از ما کرده است. تاریخ طول و دراز حیات روی زمین نشان می دهد که ارگانیسم ها به هنگام رو یا رویی با محیط متخاصم، سه سرنوشت بیشتر ندارند؛ می توانند محیط شان را ترک کنند، می توانند خود را با آن سازگار کنند یا که بمیرند…