کتاب بیگانه

درباره ی کتاب:
این رمان به ظاهر ساده است. و این را کامو به شدت احساس کرده است: یک «اضطراب» در تمام طول کتاب وجود دارد، حتی در لحظاتی که احساس می شود همه چیز دارد راحت می گذرد، خواننده کنجکاو می شود و وادار می شود در مورد تردیدهایش از خود سوال کند. انگار نویسنده خواسته است به او یادآوری کند که در این جا چیزی رازآمیز وجود دارد که باید کشف شود.
شب سه شنبه سی ام آوریل 1940 کامو اولین نسخه ی بیگانه را به پایان می رساند. بلافاصله به همسر خود، فرانسین فور، که در شهر اوران مانده است نامه می نویسد تا این خبر را به او بدهد: شب است و برایت می نویسم. رمانم را تمام کردم و بسیار آشفته تر از آن هستم که خوابم ببرد. بدون شک کار من تمام نشده است. بعضی چیزها را باید از نو بنویسم، بعضی را باید اضافه کنم، و بعضی را باید بازنویسی کنم. اما اصل این است که تمامش کرده ام و آخرین جمله اش را نوشتم… دستنویس را مقابلم گذاشته ام و به کوشش و اراده ای که بر آن به کار بردم فکر می کنم – چقدر باید برای آن حضور می داشتم – و افکار دیگر و خواست های دیگر را برایش فدا می کردم تا بتوانم در حال و هوایش باقی بمانم. نمی دانم چقدر می ارزید. در بعضی از لحظه ها بعضی از جمله هایش، لحن اش، و واقعیت هایش مثل رعد و برق به هنگام نوشتن از سرم می گذشتند و به همین دلیل بسیار مغرور می شدم اما در بعضی لحظه ها فقط خاکستر می دیدم و ناشیگری. آلوده ی این داستان شده ام…