ملک جمشید

داستان‌های عامیانه فارسی گنجینه‌هایی از مضمون، تمثیل، ضرب‌المثل‌ها و آداب و رسوم فارسی زبانان به شمار می‌روند. توجه به چنین گنجینه‌هایی، در اصل، پاسداشت فرهنگ و ادب کهن سرزمینی است به وسعت زبان فارسی. چه بسیار کسان که با خواندن این داستان ها با کتاب پیوندی همیشگی یافته اند زیرا این داستان ها که اغلب روایت پهلوانی و مردانگی و عشقند با نثری شیرین و پر طمطراق با افسانه سازی و خیال پردازی خواننده را بر سر شوق می آورند و به خواندن ترغیبش می کنند.
چه بسیار کسان که با خواندن این داستان‌ها به جرگه کتابخوانان پیوستند، زیرا این داستان‌ها که اغلب روایت پهلوانی و مردانگی و عشقند با نثری شیرین و با افسانه‌پردازی و خیالپردازی خواننده را بر سر شوق می‌آورند و به خواندن بیشتر ترغیبش می‌کنند. انتشارات ققنوس در چاپ جدید داستان‌های مجموعه ادبیات عامه با بهره بردن از نسخه‌های متعدد و با بکارگیری رسم الخط جدید، سعی نموده حتی‌المقدور نسخه‌ای به دور از لغزش‌ها و خوشخوان ارائه کند.
در باب اول کتاب می‌خوانیم:
هر کدام از غلامان با نیزه و شمشیر صیدی بر خاک انداختند که ناگاه چشم شاهزاده بر بره آهوی پر خط و خالی لفتاد و میل کرد که او را خودش صید کند. مرکب راند و کمند را بر سر دست حلقه گردانید و تا نزدیک رسید دست از کمند برداشت و آهو چهار دست و پای خود را جمع کرد و از حلقه ی کمند بیرون جست و از یک طرف بیابان به در رفت که بر طبع شاهزاده گران آمد و رو به غلامان کرد و گفت:«احدی مرخص نیست از عقب من بیاید تا خودم آهو را صید کنم و برگردم.»و…