شاعری (بوطیقا)

شاعری تاثیرگذارترین اثر دنیای کلاسیک در حیطه نقد ادبی است. در اهمیت این کتاب همین بس که در طول تاریخ بارها و بارها به زبان های مختلف ترجمه، تلخیص و حاشیه نویسی شده است. از مهمترین کسانی که دست به کار شرح شاعری برده اند می توان به ابونصر فارابی، ابن سینا و ابن رشد اشاره کرد. اگرچه موضوع اصلی در شاعری تراژدی است، پرسش هایی اساسی و عمیق درباره ی پدیدار تلقید مطرح می کند و در واقع اصلاحیه ای است بر نظریات افلاطون در باب تقلید. شاید بتوان گفت که تاریخ نقد ادبی غرب، به نوعی همان تکرار نظریات افلاطون و ارسطو در باب تقلید و تلاش برای پاسخگویی به آنهاست. از این نظر، شاعری یکی از سرچشمه های تفکر درباره آفرینش هنری محسوب می شود.
گزیده ای از مقدمه:
علی رغم فراموشی تقریبا دو قرنی ارسطو پس از مرگش در پس شکاکیت، رواقی گرایی و اپیکورگرایی، آثار ارسطو که عرصه هایی همچون هستی، حقیقت و اخلاق را با ابزار علمی و فلسفی و منطقی درنوردیده بودند، دوباره ویرایش شدند و مورد بحث قرار گرفتند.
این فیلسوف عقل گرا و عقلانیت خواه که از خانواده ای ثروتمند می آمد، در جهانی مملو از اندیشه های ناب و متنوع زیست و در میان اندیشمندان زمانه برتری جست و به دلیل ویژگی دانشجویی و دانش گستری و گنجینه شکوهمندی که از این رو برای هم نسلان و نسل های آینده به جا گذارد و به اوج محبوبیت رسید. ارسطو روحی دوباره به کالبد اندیشه و بالطبع جامعه دمید. او معتقد بود که انسان تشنه ی دانایی است…