خاورمیانه باستان گهواره تمدن

کتاب«خاورمیانه باستان گهواره تمدن» نوشته استیون برک است که حوزه های تاریخی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی مردم خاورمیانه را در بر می گیرد. نویسنده در آغاز کلام شرح مختصری راجع به تاریخ پیدایش اصطلاح « خاورمیانه» و حدود آن آورده و سپس به تشریح موضوعاتی چون تقسیم سیاسی، جغرافیا، اقوام و فرهنگ ها،اقتصاد و کشاورزی، مردم ایران باستان و… پرداخته است.
گزیده ای از کتاب:
خاورمیانه با قرار گرفتن در محل اتصال قاره آسیا و آفریقا نقشی مهم در تاریخ بشر ایفا کرده است. این اصطلاح نشان می دهد که منطقه در عین حال که حوزه ای متمایز است اما فرهنگ هایی با پیشینه مشترک دارد؛ هر چند مناقشات زیادی بر سر این موضوع وجود دارد. استفاده از اصطلاح «خاورمیانه » نسبتا جدید است. این اصطلاح را اولین بار در سال 1902 الفرد تِیر ماهن، استراتژیست دریایی آمریکایی، در مقاله اش به کار برد. او درباره خاورمیانه و مرکز استراتژیست آن یعنی خلیج فارس مطلب می نوشت. به نظر ماهن خاورمیانه منطقه ای میان حوزه ی نفوذ روسیه و بریتانیا محسوب می شد، حوزه ای «میانی» که دو قدرت برای سلطه بر آن با هم رقابت می کردند. روزنامه نگاران پس از مدت کوتاهی شروع به استفاده از این اصطلاح کردند و تا جنگ جهانی دوم این اصطلاح در بین مردم رایج شده بود.
تا جنگ جهانی اول عموما از اصطلاح «خاور نزدیک» برای توصیف این منطقه [منطقه خاور میانه] استفاده می شد. اصطلاح «خاور دور» نیز برای اشاره به چین، ژاپن و مناطق ساحلی اقیانوس آرام در بخش آسیایی به کار می رفت. منظور از «خاورمیانه» آسیای مرکزی بود. از این رو خاور نزدیک به آن بخشی از آسیا گفته می شد که به اروپا نزدیک تر بود. پس از اضمحلال امپراتوری عثمانی بعد از جنگ جهانی اول و ظهور کشورهای عربی، اصطلاح خاور میانه رواج بیشتری یافت، هر چند باستان شناسان و مورخان هنوز از اصطلاح خاور نزدیک استفاده می کردند.